Τα βρωμικα χέρια του φασίστα Μιχαλολιάκου

Ο φασιστικός χαιρετισμός του Νίκου Μιχαλολιάκου στην εκδήλωση της Νεολαίας του κόμματος, παρ’ ότι κατεβλήθη προσπάθεια να ερμηνευθεί ως εθνικός χαιρετισμός που καθιερώθηκε από το καθεστώς του Ι. Μεταξά, δεν παύει να αποτελεί μια κατάδυση στο παρελθόν, όταν ο «Αρχηγός» διαπνεόταν, κάτι που βεβαίως δεν προσπαθούσε να αποκρύψει όπως σήμερα, από τις ιδέες του Χίτλερ. Η Χρυσή Αυγή, παρά το «λίφτινγκ» που επιχειρεί ο ηγέτης της κ. Μιχαλολιάκος μετά την είσοδο του κόμματος στη Βουλή και παρά τις μεταμορφώσεις που υπέστη από τη στιγμή που πρωτοεμφανίστηκε στον δημόσιο βίο, παραμένει ένα ναζιστικό μόρφωμα.

«Ο πυρήνας παρέμεινε επί τρεις δεκαετίες σταθερός και ο Αρχηγός της είναι σήμερα ο μακροβιότερος ηγέτης πολιτικού σχηματισμού στην Ελλάδα» σημειώνει στο βιβλίο του «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής» ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς, ο οποίος επιχειρεί μια αναλυτική καταγραφή της ιδεολογίας και της δράσης της οργάνωσης με στόχο «να αποδειχθεί τι κρύβεται πίσω από τις μαύρες μπλούζες και τους φουσκωμένους μυς των ομάδων κρούσης». Στο βιβλίο, εκτός από την πορεία της Χρυσής Αυγής, παρουσιάζονται και άγνωστές πτυχές της προσωπικότητας του Νίκου Μιχαλολιάκου: η συνεργασία του με το χουντικό καθεστώς, η ένταξή του στην οργάνωση του Κώστα Πλεύρη «Κόμμα 4ης Αυγούστου», η συμμετοχή του στην ομάδα κρούσης που ξυλοκόπησε δημοσιογράφους στην κηδεία του Μάλλιου, η εμπλοκή του με τον Αριστοτέλη Καλέντζη και η καταδίκη και η φυλάκισή του για βομβιστικές επιθέσεις, η τοποθέτησή του από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο στη θέση του προέδρου της Νεολαίας της ΕΠΕΝ και η «περιπλάνησή» του στις ευρωπαϊκές ναζιστικές οργανώσεις.

Ηταν 16 Δεκεμβρίου 1976, κατά τη διάρκεια της κηδείας του απότακτου αστυνόμου Ευάγγελου Μάλλιου, ενός από τους γνωστότερους βασανιστές του δικτατορικού καθεστώτος, τον οποίο είχε δολοφονήσει δύο ημέρες νωρίτερα η «17 Νοέμβρη».

 

Λιντσάρισμα και βόμβες στα σινεμά

Μετά την εξόδιο ακολουθία, μια ομάδα εξτρεμιστών αποδύθηκε σε ένα πραγματικό λιντσάρισμα των δημοσιογράφων, πέντε από τους οποίους κατέληξαν στο νοσοκομείο. Πρωτεργάτες ήταν οι Νικόλαος Μιχαλολιάκος και Αντώνιος Γερονικολάου, οι οποίοι και συνελήφθησαν. Μαζί τους συνελήφθη και ο Νικόλας Σιμωνετάτος, ενώ ο Αριστοτέλης Καλέντζης, για τον οποίο είχε εκδοθεί ένταλμα, δεν βρέθηκε και συνελήφθη αργότερα. Ο Μιχαλολιάκος ήταν τότε 19 ετών και σύμφωνα με δική του εξιστόρηση είχε ενταχθεί από την περίοδο της δικτατορίας στη νεοφασιστική οργάνωση του Κώστα Πλεύρη «Κόμμα 4ης Αυγούστου». «Μέσα από μια οικογένεια με μανιάτικα ήθη και έθιμα [sic] βρέθηκα προτού συμπληρώσω ακόμη τα 16 μου χρόνια για πρώτη φορά σε επαφή με τους οργανωμένους εθνικιστές, στα 1973» λέει ο ίδιος.

Λίγο καιρό όμως αργότερα ο Ν. Μιχαλολιάκος θα εμπλακεί σε μια σοβαρότερη υπόθεση. Στην τέταρτη επέτειο της Μεταπολίτευσης, τη νύχτα της 23ης Ιουλίου 1978, η Αθήνα συνταράσσεται από 13 εκρήξεις βομβών. Είχαν προηγηθεί οι εκρήξεις στους κινηματογράφους «Ελλη» και «Ρεξ». Από την πρώτη έκρηξη τραυματίστηκαν 18 θεατές, οι τρεις πολύ σοβαρά, και από τη δεύτερη 15.

Την ίδια περίοδο η Γενική Ασφάλεια Αθηνών ανακοινώνει ότι εξάρθρωσε φασιστική τρομοκρατική οργάνωση και ότι έχει συλλάβει εννέα άτομα. Ανάμεσά τους ήταν και ο Ν. Μιχαλολιάκος, ο οποίος κατηγορήθηκε «για κατάρτιση και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα, προς διάπραξη εγκλημάτων δι' εκρηκτικών υλών». Για την ίδια υπόθεση στη λίστα των κατηγορουμένων υπήρχε και το όνομα του Αρ. Καλέντζη.

«Ο αδελφός μου υπηρετεί ως ανθυπολοχαγός σε μονάδα Πεζικού στη Μυτιλήνη. Νομίζω ότι δεν υπάρχει θέμα παραπομπής όχι του αδελφού μου, αλλά και των άλλων κρατουμένων σε δίκη, διότι δεν έχουν καμία σχέση με τις βόμβες» δήλωνε ο αδελφός του Ν. Μιχαλολιάκου, ο Ιωάννης Μιχαλολιάκος, ο οποίος ταυτόχρονα αποκάλυψε: «Ο αδελφός μου έγινε έφεδρος ανθυπολοχαγός, ενώ ήταν υπόδικος για την υπόθεση των επεισοδίων που έγιναν κατά την κηδεία του απότακτου αστυνόμου Μάλλιου».

Ο Ι. Μιχαλολιάκος είχε μια λαμπρή καριέρα στις Ενοπλες Δυνάμεις. Εννιά χρόνια μεγαλύτερος από τον αδελφό του Νικόλαο, σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων την περίοδο της δικτατορίας (1968-1972). Εφθασε στον ανώτατο βαθμό του αντιστρατήγου το 2006 και τοποθετήθηκε στη θέση του Α' υπαρχηγού ΓΕΣ. Ηταν τότε υφυπουργός Αμυνας στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή ο Βασίλειος Μιχαλολιάκος, ξάδελφος του Νικολάου και του Ιωάννη.

Ο ίδιος ο Ν. Μιχαλολιάκος απολογούμενος μετά τη σύλληψή του αρνήθηκε τη συμμετοχή του στην οργάνωση των βομβιστών. Ως άλλοθι πρόβαλε μάλιστα ότι ανακρινόταν από έναν αντισυνταγματάρχη για υπόθεση κλοπής στρατιωτικού υλικού. Οι ισχυρισμοί του όμως δεν έγιναν πιστευτοί. Το Εφετείο, στη δίκη που ακολούθησε, του επέβαλε ποινή 13 μηνών, αν και μειώθηκε κατά 40 ημέρες κατά την εκδίκαση εκ νέου της υπόθεσης στο πενταμελές Εφετείο. Σε ερώτηση μάλιστα βουλευτών του ΚΚΕ πώς ένας ακροδεξιός εξτρεμιστής επελέγη για έφεδρος αξιωματικός ο τότε υπουργός Αμυνας Ευάγγελος Αβέρωφ θα απαντήσει: «Οπως έγινε λάθος στην περίπτωση έξι αναρχικών που είχαν γίνει έφεδροι αξιωματικοί, έτσι έγινε λάθος και με έναν αναρχοφασίστα». Φυσικά δεν είχε γίνει κανένα λάθος, καθώς κανένας «αναρχικός» δεν είχε επιλεγεί για έφεδρος αξιωματικός, αλλά ο Ευάγγελος Αβέρωφ παρέμενε πιστός στη θεωρία του περί «αριστεροχουντισμού».

 

Ο... χαφιές έγινε «συμπολεμιστής»

 

Υπάρχει όμως και μία λεπτομέρεια: Στην κατάθεσή του για την υπόθεση των βομβών ο Μιχαλολιάκος κατηγορεί τον συγκατηγορούμενό του Γεώργιο Ηλιόπουλο ως «πράκτορα των εθνοπροδοτών στους κύκλους της εθνικιστικής παρατάξεως» που «ανήκει στο ΕΚΚΕ και επισκεπτόταν τα γραφεία της ΑΑΣΠΕ (σ.σ. σπουδαστική παράταξη του ΕΚΚΕ)». Ο λόγος ήταν ότι θεωρήθηκε πως «έσπασε» στην ανάκριση και ομολόγησε ενοχοποιητικά στοιχεία για τους βομβιστές. Βέβαια αυτές οι κατηγορίες δεν θα εμποδίσουν λίγα χρόνια αργότερα τον Ηλιόπουλο να βρεθεί με τον Μιχαλολιάκο στις τάξεις της εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Για χαφιεδισμό θα κατηγορήσουν λίγο αργότερα, τόσο ο Ν. Μιχαλολιάκος όσο και ο φυλακισμένος Καλέντζης, ακόμη και τον Κ. Πλεύρη.

Ο Καλέντζης μάλιστα εξέδωσε και τη «Μαύρη Βίβλο» του Κ. Πλεύρη στην οποία αποκαλύπτει και την κατάθεση του Πλεύρη στον ανακριτή Γυφτάκη για τα όπλα που διακινούσαν ακροδεξιές εξτρεμιστικές οργανώσεις: «Κατά τον μήναν Οκτώβριο 1976 υπέβαλα εις την Γενικήν Ασφάλειαν Αθηνών έγγραφον αναφοράν, παραδοθείσαν εις χείρας του διοικητού αυτής Καραθανάσην, προ αυτού δε παραδοθείσαν εις τον αστυνόμον Γουρνιά ουδόλως ενεργήσαντα, εις την οποία ανέφερα ότι οι Μιχαλολιάκος, Καλέντζης, Γιαννόπουλος, Γερονικολάου είχον συγκροτήσει ομάδα τελείως άσχετον με το Κόμμα της 4ης Αυγούστου, η οποία θα προέβαινε εις εκνόμους ενεργείας».

Αυτό όμως ουδόλως θα αποτρέψει τη συνεργασία του Ν. Μιχαλολιάκου με τον ιδεολογικό του καθοδηγητή, πολλά χρόνια αργότερα, στις ευρωεκλογές του 1999 μέσω του Πατριωτικού Μετώπου.

 

Ο Φύρερ και ο δικτάτορας

Ανοιξε τη «Χρυσή Αυγή» με... συγκατηγορούμενους

 

Τον Δεκέμβριο του 1980 θα κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του το έντυπο με την ονομασία «Χρυσή Αυγή». Στο περιοδικό κυριαρχεί ο Χίτλερ, ορισμένοι επιφανείς συνεργάτες του, όπως ο θεωρητικός του ναζισμού Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ, ο νομικός που οργάνωσε τη ναζιστικοποίηση του θεσμικού πλαισίου του Γ' Ράιχ Ρόλαντ Φράισλερ, ο βέλγος φασίστας στρατηγός των Waffen SS Λεόν Ντεγκρέλ και άλλα στελέχη του ναζιστικού κινήματος, όπως ο Κόλιν Τζόρνταν.

Στο περιοδικό εκτός από τον Ν. Μιχαλολιάκο αρθρογραφούν συγκατηγορούμενοί του στις υποθέσεις των νεοφασιστικών ενεργειών της Μεταπολίτευσης, όπως ο Αριστείδης Η. Καλέντζης και ο Γεώργιος (Ζευς) Ηλιόπουλος. Αρθρογράφος του περιοδικού ήταν και ο Χρήστος Η. Παππάς, βουλευτής σήμερα της Χρυσής Αυγής, ο οποίος θα γράψει το 1983 για την επέτειο της πτώσης του ναζισμού έναν ύμνο στον Χίτλερ. «Ο Φύρερ του Γερμανικού Ράιχ, αυτός ο οραματιστής της Νέας Ευρώπης, και η Εύα Μπράουν θα αυτοκτονήσουν στις 15.30 της 30ής Απριλίου 1945. Την ίδια ημέρα, 30 Απριλίου, μετά από 38 χρόνια, εμείς οι Ελληνες Εθνικοσοσιαλισταί θα σταθούμε προσοχή χαιρετώντας με τον αιώνιο χαιρετισμό και θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή. Στις καρδιές μας φουντώνει η πίστη στα λόγια του Φύρερ "σε μια-δυο γενεές θα μου αποδοθεί δικαιοσύνη". Στις καρδιές μας φουντώνει η πίστη στη Νίκη».

 

Το χρίσμα από τον Παπαδόπουλο

Τον Σεπτέμβριο του 1984 ο Μιχαλολιάκος διορίστηκε από τον έγκλειστο στον Κορυδαλλό, τέως δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, στη θέση του αρχηγού της Νεολαίας της ΕΠΕΝ (Εθνική Πολιτική Ενωσις). Η προσωπική γνωριμία του Μιχαλολιάκου με τον Παπαδόπουλο συνέβη την περίοδο που ο νέος εθνικοσοσιαλιστής ήταν κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού. Εξάλλου, ο δικηγόρος Μιχαλόλιας, αδελφός του Μιχαλολιάκου, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του κόμματος που ίδρυσε ο Παπαδόπουλος από τις φυλακές Κορυδαλλού, ενώ είναι εκείνος που έβγαλε από τη φυλακή και το ηχογραφημένο μήνυμα του δικτάτορα το οποίο ακούστηκε στη συγκέντρωση στο Κάραβελ στις 29 Ιανουαρίου 1984.

Στο βιβλίο του Δ. Ψαρρά «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής» παρουσιάζεται και μια δεύτερη συγγενική σχέση της Χρυσής Αυγής με τον Παπαδόπουλο. Ο Χρήστος Παππάς, άτυπος υπαρχηγός του Μιχαλολιάκου από την ίδρυση της οργάνωσης ως σήμερα, είναι γιος του στρατιωτικού Ηλία Παππά, στενού συνεργάτη του Παπαδόπουλου, και μέλος της «επαναστατικής επιτροπής» της δικτατορίας. Στις εκλογές του 2012 ο Χρήστος Παππάς ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Χρυσής Αυγής και εξελέγη, ενώ ο πατέρας του είχε τοποθετηθεί στην τιμητική, πέμπτη (τελευταία) θέση.

Τον Ιανουάριο του 1985 ο Μιχαλολιάκος παραιτήθηκε από την ΕΠΕΝ γιατί «εν αγνοία του Γεωργίου Παπαδόπουλου, η ΕΠΕΝ είχε ενταχθεί στην ομάδα των φίλων του Ισραήλ». Στη θέση του προέδρου της Νεολαίας ΕΠΕΝ θα τοποθετηθεί ένας άλλος δυναμικός ακροδεξιός, ο Μάκης (Μαυρουδής) Βορίδης, με το χρίσμα κι αυτός του φυλακισμένου δικτάτορα.

Εκτοτε ο Μιχαλολιάκος αποφασίζει να χαράξει τη δική του πορεία με την ίδρυση της Χρυσής Αυγής. Επίσημα πάντως η πολιτική δράση του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος Χρυσή Αυγή με την έκδοση της ομωνύμου εφημερίδας θα αρχίσει τον Ιανουάριο του 1993. Με τι οικονομικούς πόρους ξεκίνησε ένα τόσο μεγάλο εγχείρημα; Ο Μιχαλολιάκος δίνει τη δική του εξήγηση: «Τότε», λέει, «ένας από τους πλέον εκλεκτούς συναγωνιστές, που ακόμη είναι ενεργός μέσα στις τάξεις της Χρυσής Αυγής, είχε την τύχη να κερδίσει ένα χρηματικό ποσό. Αμέσως παρουσιάστηκε ενώπιόν μου και μου είπε ότι προσφέρει ένα εκατομμύριο ή και περισσότερα χρήματα αν χρειαστούν για το κίνημά μας. Το απροσδόκητο αυτό έσοδο με οδήγησε στην απόφαση να ξεκινήσουμε την προσπάθεια με την έκδοση μιας εφημερίδας…».

 

Πηγή: Το Βήμα