Στο σύλλογο «Φλόγα» προσφέρει τον μισθό του ο βουλευτής Γ. Σταθάς

Τελικά δεν είναι όλοι ίδιοι ή αν το θέλετε πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Ο λόγος για τον βουλευτή Βοιωτίας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Γιάννη Σταθά ο οποίος προσφέρει κάθε μήνα τον μισθό του από την θέση του στον ιδιωτικό τομέα στο Σύλλογο Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «Φλόγα».
Ο κ. Σταθάς που ως πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς το οποίο από την αρχή κατέθεσε προσφυγή κατά του μνημονίου συνεχίζει να εκπλήσσει και ως βουλευτής αφού αφενός δεν δέχθηκε αυτοκίνητο αφετέρου παρεχώρησε τους δύο αστυνομικούς της προσωπικής του φρουράς στον Αστυνομικό Σταθμό Αλιάρτου που είχε σημαντικές ελλείψεις.
Τώρα όπως έγινε γνωστό προχώρησε και στην προσφορά του μισθού του μέσω του συλλόγου «Φλόγα» για τα παιδιά εκείνα που καθημερινά δίνουν τον δικό τους αγώνα για τη ζωή σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομικά συγκυρία για την χώρα και τους πολίτες σε μια περίοδο που το κράτος πρόνοια τείνει να εκλείψει.
Το Δ.Σ. του συλλόγου «Φλόγα» με ομόφωνη απόφασή του έκανε δεκτή την προσφορά και με σχετική επιστολή που υπογράφουν η πρόεδρος Μαρία Τρυφωνίδη και η γενική γραμματέας Χριστίνα Μπάκα ευχαριστεί τον Γιάννη Σταθά αναφέροντας μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά:
«Σας ευχαριστούμε που βρεθήκατε σο δρόμο μας και δώσατε την εικόνα ενός εκλεγμένου λειτουργού που τιμά την αποστολή του, στον οποίο μπορούμε να απευθυνόμαστε για την επίλυση των προβλημάτων μας και τον οποίο αξίζει να τιμούμε και να σεβόμαστε.

Δείχνει ότι υπάρχουν αξίες και σε χώρους που άλλα παραδείγματα μας έκαναν να πιστεύουμε ότι έχουν ξεφτίσει. Η πρωτοβουλία σας να προσφέρετε κάθε μήνα στη Φλόγα το σύνολο του μισθού σας από την εργασία σας στον ιδιωτικό τομέα – το εργοστάσιο Αλουμίνιον Α.Ε. με έδρα την Παραλία Διστόμου – είναι αξιέπαινη και δείχνει την ευαισθησία με την οποία αντικρίζετε τον συνάνθρωπό σας.

Αυτή ακριβώς η εμπιστοσύνη στο Σύλλογό μας, από ένα τόσο αξιόλογο μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα μας δίπλα στο παιδί με καρκίνο, γιατί νοιώθουμε ότι στην προσπάθειά μας αυτή δεν είμαστε μόνοι.

Γιατί κ. Σταθά είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε, όσο ο καρκίνος σκοτώνει το ένα από τα τρία παιδιά που νοσούν, όσο η πολιτεία δεν ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στις υποχρεώσεις της, όσο ο καρκίνος θεωρείται επάρατος και όσο οι προκαταλήψεις υποχρεώνουν τα παιδιά μας στο περιθώριο».