Σειρά έχουν οι... καρχαρίες

Πώς δουλεύει το «κόλπο» τόσα χρόνια τώρα είναι γνωστό σ’ όλους και όχι μόνο στους παροικούντες την (ελληνική) Ιερουσαλήμ: προμήθειες και έργα του Δημοσίου, μίζες, media, πολιτική επιρροή. Με λίγα λόγια, διαπλοκή. Άλλωστε κάπως έτσι – και όχι με τους κανόνες του «υγιούς» ανταγωνισμού της αγοράς – στήνονται τα οικονομικά τζάκια. Όχι μόνο στην Ελλάδα: παντού.

Δεν ανακάλυψε λοιπόν το Reuters την... Αμερική, όσο κι αν κάτι τέτοιο επιχείρησε στο ρεπορτάζ του με τίτλο «Το τρίγωνο της εξουσίας στην Ελλάδα: Ένα πλέγμα επιχειρηματιών, πολιτικών και ΜΜΕ βρίσκεται πίσω από την κρίση της χώρας».

Προφανώς το ρεπορτάζ του Reuters αλλά και τα συμπεράσματά του είναι σε γενικές γραμμές αληθή και, όπως είπαμε, γνωστά και αυτονόητα. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι: Γιατί το μεγάλο ειδησεογραφικό πρακτορείο ανακάλυψε ακριβώς τώρα, αυτή δηλαδή τη χρονική στιγμή, τα προβλήματα της ελληνικής διαπλοκής;

Δεν τα ήξεραν οι έμπειροι συνάδελφοι όλα αυτά όταν κατηγορούσαν αδιακρίτως τους Έλληνες εργαζόμενους ως τεμπέληδες και διεφθαρμένους, οι οποίοι πρέπει να συμμορφωθούν από ύπατους επόπτες και μνημόνια; Τότε, βέβαια, το «σάπιο και διεφθαρμένο κατεστημένο» προβαλλόταν ως «γενναίο» και «υπεύθυνο», καθώς συνέβαλε με κάθε τρόπο στο γυψάρισμα του ελληνικού λαού στο καλούπι των μνημονίων...

Πριν ρίξουμε μια ματιά στις πασίγνωστες εντός και εκτός Ελλάδας – έστω και... μισές – αλήθειες του ρεπορτάζ του Reuters, ας δούμε από πιο κοντά κάποια χαρακτηριστικά της λεγόμενης αστικής ελληνικής τάξης. Κατά την επικρατούσα άποψη, λοιπόν, η ελληνική αστική τάξη:
• Ανέκαθεν πρακτόρευε (με την εμπορική - οικονομική έννοια του όρου) ξένα συμφέροντα.
• Το όποιο περιθώριο αυτόνομης δραστηριότητάς της εξαντλούνταν στις δουλειές μηδενικού ρίσκου με το Δημόσιο.

Προφανώς εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά ο κανόνας είναι γνωστός: δάνεια, δημόσια (υπερτιμολογημένα) έργα, μίζες και έλεγχος του πολιτικού προσωπικού, media και διαχείριση της κοινής γνώμης. Κάπως έτσι περάσαμε τις εποχές που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Κάποιοι κονόμησαν χοντρά και οι υπόλοιποι «χόρτασαν» με τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι...

Το παραμύθι τέλος
Κάποια στιγμή το παραμύθι της απεριόριστης (δανικής) οικονομικής ευμάρειας τέλειωσε και ο καθένας ζητούσε να πληρωθεί απ’ όπου μπορούσε ή απ’ όπου «τον έπαιρνε». Όταν λοιπόν οι Αμερικανοί απαιτούν από τους Γερμανούς να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να βρουν δύο τρισεκατομμύρια ευρώ για να εξακολουθούν να ηγεμονεύουν στην Ευρώπη, είναι προφανές ότι οι Γερμανοί θα τα μαζέψουν από τους υποτελείς τους...

Και τα μαζεύουν, όπως όλοι πια γνωρίζουμε εδώ και τρία χρόνια, με τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και όλο αυτόν τον «εξορθολογισμό» των δημόσιων δαπανών, ο οποίος μας γαζώνει με ριπές μέτρων... Τα μαζεύουν με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την τιτλοποίηση των εσόδων και των μελλοντικών πόρων της χώρας.
Τα μαζεύουν από παντού...

Αυτό ακριβώς το «παντού» ήταν που δεν σκέφτηκε η εξαρτημένη (από το γερμανικό φθηνό χρήμα) και παρασιτική (τρεφόμενης από τις δημόσιες δαπάνες) ελληνική αστική τάξη. Θεώρησε ότι ο εξορθολογισμός διά των μνημονίων αφορά μόνο τον... κοσμάκη της εργασίας. Έκανε λάθος...

«Μεγάλα ψάρια»
Οι επίσημοι δανειστές και λοιποί τοκογλύφοι, αφού καθάρισαν (διέλυσαν) την κοινωνία, έβαλαν πλώρη και για τα «μεγάλα ψάρια». Μ’ αυτά, λοιπόν, ασχολούνται τώρα οι επόπτες, οι δανειστές και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία...

Στο ρεπορτάζ του Reuters παρουσιάζεται το πλέγμα των σχέσεων της πολιτικής με τα ΜΜΕ που, κατά το δημοσίευμα, οδήγησαν στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου της χώρας και των ασθενέστερων τάξεων, ιδίως μέσα από τις επιλογές των τελευταίων χρόνων της οικονομικής κρίσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι το άρθρο του Reuters είχε «προαναγγελθεί» από δημοσιεύματα στο «Έθνος» και το «Βήμα».

Το άρθρο του Reuters παρουσίασε τις ιστορίες διαπλοκής της τελευταίας πενταετίας και υπενθύμισε παλαιότερη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα: «Στην Ελλάδα η πραγματική δύναμη είναι οι ιδιοκτήτες των τραπεζών, τα μέλη του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και των διεφθαρμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης».
Από τις ενδιαφέρουσες επισημάνσεις του ρεπορτάζ αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής οι παρακάτω:

• Για το χαράτσι της ΔΕΗ και πώς, παρά τα λεγόμενα Βενιζέλου, οι πλούσιοι πλήρωσαν χαμηλότερο συντελεστή φόρου από τους μικροϊδιοκτήτες και ορισμένοι καθόλου. Ο Ν. Φωτόπουλος, που το αποκάλυψε, δήλωσε ότι ήταν ένα δώρο για τα πραγματικά αφεντικά αυτής της χώρας. «Η είδηση δεν καλύφθηκε από τα ΜΜΕ επειδή οι ιδιοκτήτες τους ήταν μεταξύ εκείνων που ευνοούνται».

• Για τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό ΜΜΕ σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας. Η Ελλάδα έχει περισσότερους τίτλους εφημερίδων απ’ ό,τι η Γερμανία ή η Μ. Βρετανία.

• Για την ανομία στον χώρο της τηλεόρασης, που λειτουργεί χωρίς άδειες. Για τους μετόχους του Mega που έχουν ισχυρές διασυνδέσεις με άλλους τομείς της οικονομίας. Όπως π.χ. η οικογένεια Μπόμπολα μέσω της γιγαντιαίας κατασκευαστικής Ελλάκτωρ, που έχει συνάψει συμβάσεις πολλών δισ. ευρώ με το κράτος. Απαντώντας ο Μπόμπολας ανέφερε ότι οι πρώην πρωθυπουργοί θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν πως ποτέ δεν έχει ζητήσει κάτι προς όφελός του. Μέτοχος επίσης η οικογένεια Βαρδινογιάννη, κύριος μέτοχος μιας από τις δύο ελληνικές εταιρείες διύλισης. Η πλευρά Βαρδινογιάννη απαντά ότι οι πωλήσεις της Motor Oil έχουν 70% εξαγωγικό προσανατολισμό. Ο πρόεδρος του Mega Στ. Ψυχάρης έχει κρατικές συμβάσεις για την εκπαίδευση, τον πολιτισμό και τα ταξίδια.

• Για το ορυχείο χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Πωλήθηκαν σε μια νεοσυσταθείσα ελληνική μεταλλευτική εταιρεία, στην οποία απέκτησε μερίδιο η οικογένεια Μπόμπολα. Η Τίνα Μπιρμπίλη, ως υπουργός Περιβάλλοντος, αρνήθηκε να χορηγήσει άδεια εξόρυξης και γι’ αυτό έγινε στόχος των Μέσων του Μπόμπολα και στη συνέχεια απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση.
 Το Ποντίκι