Ψεύδη και Αλήθειες γύρω απ’ το Δημόσιο Χρέος

O Richard Koo,  είναι γνωστός οικονομολόγος και διευθυντής του «Nomura Research Institute» του Τόκιο. Είναι ειδικός σε θέματα οικονομικών κρίσεων  και νεοκεϋνσιανός. Εκφράζει την άποψη, ότι «σε περιόδους ύφεσης, όπου οι ιδιώτες είναι διστακτικοί σε νέες επενδύσεις,  το κράτος οφείλει να καλύψει αυτό το κενό επενδύοντας το ίδιο, διότι  το αντίθετο και μάλιστα , η εξοικονόμηση πόρων στην εκπαίδευση και στην έρευνα θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για τις..........

επόμενες γενιές. Για την αμερικανική και την ευρωπαϊκή οικονομία δε, στην περίπτωση μείωσης των δημοσίων δαπανών, υπάρχει ο κίνδυνος αποπληθωρισμού και ύφεσης, που θα διαρκέσει χρόνια».(Αυτήν τη στιγμή η Ιαπωνική κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική του). Σε συνέντευξή του  στη γερμανική εφημερίδα Die Zeit-online λέει: «μετά το σπάσιμο της φούσκας το 1989, όπου στην Ιαπωνία οι τιμές των ακινήτων έπεσαν πάνω από 87%, εάν δεν παρέμβαινε το κράτος, μέσα σε λίγα χρόνια θα είχαμε μια ραγδαία πτώση του ΑΕΠ μέχρι και 50%. Στην αρχή της κρίσης η κυβέρνηση ακολούθησε τις οδηγίες του ΔΝΤ, μειώνοντας δραστικά τις δημόσιες δαπάνες, αυξάνοντας παράλληλα τους φόρους, για να συμβεί το παράδοξο, αυτό που ονομάζω „balance sheet recession“., να αυξηθεί δηλαδή το δημόσιο χρέος κατά 68%! Μετά απ’ αυτήν την εξέλιξη, η κυβέρνηση άλλαξε στάση ακολουθώντας ένα νεοκεϋνσιανό μοντέλο. Μπορεί σήμερα η Ιαπωνία να έχει ένα χρέος διπλάσιο από το ΑΕΠ της, (208%) αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Εχουμε υγιείς επιχειρήσεις που δεν έχουν χρέη και δανείζουν το κράτος, ενώ παράλληλα έχουμε μια ανεργία που δεν ξεπέρασε ποτέ το 5,5% Πως θα παράξεις περισσότερο πλούτο, που είναι και το ζητούμενο με εκατομμύρια ανθρώπους(ανέργους) εκτός παραγωγικής διαδικασίας. Εχουμε με λίγα λόγια έναν εσωτερικό δανεισμό δίχως να χρειαστεί να καταφύγουμε στις ξένες αγορές. Αυτό θα συμβούλευα και στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Να δανειστούν απ’ την εσωτερική αγορά, διότι αυτό που συμβαίνει σήμερα, είναι το εξής παράδοξο. Το χρήμα των χωρών αυτών που είναι σε ιδιωτικά χέρια φεύγει στο εξωτερικό και ως ένα μεγάλο βαθμό επενδύεται σε γερμανικά ομόλογα, γι αυτό και η μόνη κερδισμένη είναι η Γερμανία».

Δείτε τα ποσοστά των χρεών διαφόρων χωρών ως προς το ΑΕΠ του 2010 και 2011. Στην Τρίτη ομάδα είναι οι σκανδιναβικές χώρες. Είναι οι χώρες με το χαμηλότερο χρέος παρότι έχουν το πλέον ισχυρότερο κοινωνικό κράτος, παρότι ένας στους τρεις εργαζόμενους στις χώρες αυτές εργάζεται στο δημόσιο(30% - 33%) και οι επιχειρήσεις φορολογούνται μέχρι 42%. Είναι οι χώρες με το λιγότερο φιλελεύθερη οικονομία!

Greece 165.4% of GDP (2011 est.) 142.7% of GDP (2010 est.)

Italy 120.1% of GDP (2011 est.) 119.1% of GDP (2010 est.)

Ireland 107% of GDP (2011 est.) 92.5% of GDP (2010 est.)

Portugal 103.3% of GDP (2011 est.) 93.5% of GDP (2010 est.)

Spain 68.2% of GDP (2011 est.) 60.1% of GDP (2010 est.)

Japan 208.2% of GDP (2011 est.) 199.7% of GDP (2010 est.)

France 85.5% of GDP (2011 est.) 82.4% of GDP (2010 est.)

Germany 81.5% of GDP (2011 est.) 83.4% of GDP (2010 est.)

United Kingdom 79.5% of GDP (2011 est.) 76.1% of GDP (2010 est.)

United States 69.4% of GDP (2011 est.) 62.9% of GDP (2010 est.)

Austria 72.1% of GDP (2011 est.) 72.3% of GDP (2010 est.)

Belgium 99.7% of GDP (2011 est.) 100.7% of GDP (2010 est.)

Cyprus 66.8% of GDP (2011 est.) 60.8% of GDP (2010 est.)

Netherlands 64.4% of GDP (2011 est.) 62.7% of GDP (2010 est.)

Sweden 36.8% of GDP (2011 est.) 39.7% of GDP (2010)

Denmark 46.5% of GDP (2011 est.)43.7% of GDP (2010)

Norway 48.4% of GDP (2011 est.)  49.7% of GDP (2010 est.

Finland 49% of GDP (2011 est.) 48.4% of GDP (2010)

 

 Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης