Ενα καλειδοσκόπιο απόψεων για την οικονομική μας τραγωδία οι «Πρωταγωνιστές» το βράδυ της Κυριακής, ένα υπερθέαμα ψύχραιμων πλην πικρών διαπιστώσεων και σκόρπιων προτάσεων, που ξεκίνησε από τον Πράσινο Ντάνι - τον πρώην Κόκκινο του Παρισινού Μάη, τον ευρωβουλευτή Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, - του οποίου η οικολογική αντίληψη για μια Ευρώπη της συνεργασίας και της δίκαιης κατανομής πόρων και χρήματος έχει επίκεντρο το ελληνικό παράδειγμα, για να περάσει στις απόψεις οικονομολόγων και αρθρογράφων, οι οποίοι επίμονα προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τον σφυγμό των ελληνικών σφαλμάτων και νοοτροπιών που πρέπει να αλλάξουν, και να φτάσει ώς τις τοποθετήσεις πρώην υπουργών Οικονομικών.
Αν μπορούσε να υπάρξει ένα μόνο συμπέρασμα από αυτό το παζλ απόψεων που έμοιαζε να συντίθεται στην οθόνη φράση τη φράση και με ταχύτητα ξέφρενου μοντάζ, ήταν ότι «πρέπει να αλλάξουμε» συθέμελα ξεκινώντας από την αντίληψη για την οργάνωση της ζωής μας μέχρι το βλέμμα με το οποίο αντικρίζουμε τον κόσμο και τους εαυτούς μας, με μια κολοσσιαία προσπάθεια ταχύρρυθμης ψυχανάλυσης και θεραπείας των ελαττωμάτων μας και ταυτόχρονης ανάληψης ευθυνών και ευελιξίας.
«Δημιουργήστε ή ψοφήστε» έλεγε ένα σύνθημα του Μάη του '68, αν και ο διασημότερος εκπρόσωπός του, προσκεκλημένος στους «Πρωταγωνιστές» επέμενε να αφήσουμε τον Μάη πίσω και να κοιτάξουμε το μέλλον. Ωστόσο εκείνο που θα μπορούσαμε να κρατήσουμε είναι όχι το πώς βρήκαν εφαρμογή εκείνες οι ιδέες του Γαλλικού Μάη, αλλά τον αρχικό τους πυρήνα, ο οποίος αφορά κοινωνίες που αναζητούν νέες αξίες και ελπίδες. «Οποιος δεν έχει φαντασία, πεθαίνει από έκπληξη» έλεγε ένα άλλο, διασημότερο σύνθημα εκείνων των καιρών, που μοιάζει να αποτυπώνει σήμερα αυτό που συνέβη στις κοινωνίες της ευημερίας και της εγκατάλειψης στα παραμύθια της κατανάλωσης. Εχασαν τη φαντασία τους, παραχωρώντας την στην υπνωτική φαντασμαγορία των τηλεοπτικών ψευδαισθήσεων.
Τι να πει μια εκπομπή που προσπάθησε να συνοψίσει όλα τα ερωτήματα και μαζί όσες πιθανόν απαντήσεις μπορούν να δοθούν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τηλεοπτικού χρόνου από ειδήμονες σε ένα κοινό που έχει ακούσει σχεδόν τα πάντα και έχει χάσει τον μπούσουλα από τα πολλά σενάρια; Σε έναν κόσμο που είδαμε να διαβάζει στις παραλίες αυτό το καλοκαίρι εγχειρίδια οικονομίας, μεταξύ των οποίων το «τούβλο» 700 σελίδων με τίτλο «Το δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν, όπως πριν πολλά χρόνια διάβαζε «Το όνομα του Ρόδου» και λίγο αργότερα, μέχρι χθες, ξεφύλλιζε κουτσομπολίστικα περιοδικά χασκογελώντας.
Ωστόσο «οι μόνοι αγώνες που χάθηκαν, είναι αυτοί που δεν δόθηκαν ποτέ» έλεγε ένα άλλο σύνθημα του Μάη και οι προτάσεις έρχονται ίσως με την μορφή διαπιστώσεων αυτή την εποχή: «Μόνο αν αλλάξει εργασία ένα εκατομμύριο έλληνες και κατευθυνθεί στη γεωργία, στον τουρισμό, στις τεχνολογίες θα πάει η οικονομία μπροστά» ήταν η άποψη του οικονομολόγου Αρίστου Δοξιάδη, «υπάρχουν 70.000 γιατροί και χρειάζονται μόλις 30.000. Και «είμαστε περίπου 20.000 δημοσιογράφοι, οι 10.000 από μας πρέπει να αλλάξουμε δουλειά», συμπλήρωνε λίγο παρακάτω - για να μη βγάζουμε την ουρά μας απέξω - ο Πάσχος Μανδραβέλλης. «Στην Ελλάδα έχουμε επαναστάτες με μισθό» παρατηρεί ο πρώην υπουργός κ. Χριστοδουλάκης, ενώ ο Παντελής Καψής επισημαίνει την «ατιμωρησία» και ο επιστήμονας κ. Βαρουφάκης προσθέτει τη γνώση του λέγοντας ότι «η στάση πληρωμών θα οδηγήσει στην αλήθεια ότι οι γαλλογερμανικές τράπεζες είναι ήδη πτωχευμένες». «Να μειωθούν οι αμυντικές δαπάνες κατά 80%, η Τουρκία που θέλει να μπει στην ΕΕ δεν θα επιτεθεί… αν δεν ρισκάρεις, δεν πετυχαίνεις» ήταν η άποψη του Πράσινου Ντανιέλ. «Πώς θα σε σώσουν αυτοί που σε οδήγησαν στην καταστροφή» επισημαίνει ο κ. Δραγασάκης, η ελληνική κοινωνία πρέπει να πιστέψει και να πετύχει το αδύνατο - παράδειγμα ίσως αυτό που επισήμανε ο κ. Στουρνάρας του ΙΟΒΕ, «όλη η Λάρισα είναι ένα στρατόπεδο, γιατί να μη γίνουν σε αυτήν τη γη ξενοδοχεία;».
Εναν άλλο τόπο, με άλλες νοοτροπίες, με άλλου είδους οικονομία χρειαζόμαστε και αυτό το εμπεδώσαμε· το πώς θα φτάσουμε ώς εκεί είναι το δύσκολο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου