Η
σκηνή στον κεντρικό πεζόδρομο της Πάτρας, στην Αγίου Νικολάου, όπου
παραδοσιακά συνυπάρχουν τρία πράγματα: γεμάτα τραπεζάκια στις ατελείωτες
καφετέριες, τσάρκες άνευ λόγου και αιτίας (το πάλαι ποτέ γνωστό
“νυφοπάζαρο”) και άφθονοι μικροπωλητές μετανάστες με ταμπλάδες όπου
βρίσκεις από σιντί και γυαλιά ηλίου μέχρι οποιοδήποτε φτηνομπιχλιμπίδι
τραβάει η όρεξή σου.
Ενώ η παρέα χαζολογάει σε μια βιτρίνα, πλησιάζει χαμογελαστός
μαυρούκος (πώς διάβολο γίνεται κι αυτοί οι μαυρούκοι είναι πάντοτε
χαμογελαστοί, δεν μπορώ να το καταλάβω) κι απλώνει προς το μέρος τους το
χέρι του όπου κρατάει ένα γυναικείο πορτοφόλι. “Δεν θέλουμε πορτοφόλι,
φίλε”, σπεύδει να αποκρούσει την προσφορά ένας από τους άντρες τής
παρέας. Το χαμόγελο του μαυρούκου γίνεται ακόμη πλατύτερο. “Δεν πουλάω”,
λέει με σπαστά ελληνικά, “της κυρίας είναι”.Τί είχε συμβεί; Οι αφρικανοί μικροπωλητές πήραν χαμπάρι μια πορτοφολού που “ξάφριζε” την τσάντα τής κυρίας καθώς η παρέα χάζευε τις βιτρίνες, την άρπαξαν και ένας απ’ αυτούς ανέλαβε το πιο δύσκολο μέρος τής επιχείρησης: να επιστρέψει το πορτοφόλι στην ιδιοκτήτριά του. Και λέω “το πιο δύσκολο” γιατί το να κουτουπώσει ένα μαυρούκος μια πορτοφολού είναι μάλλον εύκολο. Όμως, ποιός τον διαβεβαιώνει ότι στην παρέα τής παθούσης δεν υπάρχει είτε κάποιος χρυσαυγίτης είτε κάποιος απλώς ηλίθιος (οι χρυσαυγίτες είναι ηλίθιοι εκ προοιμίου);
Η κυρία πήρε το πορτοφόλι της και, πριν προλάβει να συνέλθει τελείως από τον αιφνιδιασμό, επιχείρησε ενστικτωδώς να ανταμείψει τον χαμογελαστό μαυρούκο με ένα χαρτονόμισμα. Ο μαυρούκος αρνήθηκε σηκώνοντας τα χέρια και εξηγώντας με τα στοιχειώδη ελληνικά του ότι αυτός απλώς επέστρεφε το πορτοφόλι στην ιδιοκτήτριά του. Αν ήθελαν να ανταμείψουν κάποιον, έπρεπε να βρουν τον αφρικανό που άρπαξε την πορτοφολού…
Το παραπάνω στιγμιότυπο είναι αυθεντικό και, μοιραία, επανέφερε στην μνήμη μου ένα παλιότερο περιστατικό, στον ίδιο πεζόδρομο: με μπροστάρη γνωστό έμπορο, μεγαλόσχημο μέλος τού εμπορικού συλλόγου τής πόλης, η αστυνομία κάνει ντου και συλλαμβάνει όλους τους μετανάστες μικροπωλητές, κατάσχοντας τους ταμπλάδες με την πραμάτεια τους. Όπως δήλωσε ο εν λόγω μπροστάρης στα τοπικά κανάλια, αυτοί οι μικροπωλητές έχουν καταστεί πληγή για τους νόμιμους εμπόρους.
Μάλιστα. Δίκιο έχει ο άνθρωπος. Οι παράνομοι μικροπωλητές έχουν καταστρέψει τους νόμιμους μαγαζάτορες. Αφού σας λέω ότι την έχω πατήσει κι εγώ. Θυμάμαι μια φορά που πήγαινα στο κοσμηματοπωλείο να αγοράσω ένα δαχτυλίδι δώρο για την σύζυγό μου, έπεσα πάνω σε έναν μαυρούκο που πούλαγε τζοβαϊρικά, σκέφτηκα “πού να τρέχω τώρα στα κοσμηματοπωλεία;” και ψώνισα απ’ αυτόν. Και δεν είναι μόνο αυτό το δαχτυλίδι, έτσι; Έχω πάρει και ρολόι Ρόλεξ από τους μαυρούκους. Και σιντί Μαζωνάκη. Και ηλεκτρονική μυγοσκοτώστρα. Σκέφτεστε πόσα λεφτά έχασε το νόμιμο εμπόριο από τις δικές μου απερισκεψίες;
Πληγή οι μαυρούκοι. Άσε που το μαύρο χρήμα δίνει και παίρνει αφού κανένας τους δεν κόβει απόδειξη. Για να μη πω ότι με τόσα λεφτά που μαζεύουν, όχι μόνο δεν σκέφτονται να γυρίσουν στις πατρίδες τους αλλά ειδοποιούν κι άλλους συντοπίτες τους να έρθουν και στο τέλος θα μας πνίξουν.
Πληγή οι μαυρούκοι. Δίκιο έχει ο Κασιδιάρης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου