Ο
Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο) υπήρξε μια σπουδαία προσωπικότητα του διεθνούς
επαναστατικού κινήματος. Πραγματικός κοσμοπολίτης, βρέθηκε στην καρδιά
όλων των μεγάλων πολιτικών και επαναστατικών γεγονότων του
μεταπολεμικού κόσμου. Μια παρουσία που άφησε βαθιά το στίγμα της σε μια
οδυνηρή εποχή γεμάτη όνειρα, αγώνες και διαψεύσεις.
"Αν
δεν έχει κανείς ένα όραμα, αν δε θέλει να ξεπεράσει το παρόν στο όνομα
πάντα της πραγματικότητας, αν δεν τείνει πάντα σε κάτι πάνω απ΄τα
παρόντα, είναι χαμένος. Η ουτοπία είναι κίνητρο προς κάτι το καλύτερο-
και ευτυχώς που υπάρχει...Οι νέοι θα ’πρεπε να ‘ναι γιομάτοι ζωή και
ευχαρίστηση! Εγώ είχα μια καλή ζωτικότητα, μια καλή ιδιοσυγκρασία∙ τώρα
αρχίζω και σκεβρώνω κι όλα τα πράγματα γίνονται δύσκολα, αλλά ακόμα και
τώρα που βλέπω πως το κορμί μου καταρρέει, πως οι σάρκες και τα κόκαλα
αδυνατίζουν, λέω πως θα’ναι μια ευχαρίστηση καθηλωμένος στην καρέκλα
να ξαναδιαβάσω όσα μου άρεσαν στη ζωή μου ή όσα δε διάβασα…
(Περιοδικό
Τέταρτο, συνέντευξη στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο σε ένα καφέ στο Παρίσι
τον Μάϊο του 1986, αναδημοσιευμένη στο βιβλίο του "Αντίο Παλιέ Κόσμε" -
Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας και 'Αρη Δημοκίδη). Αναδημοσίευση τμηματική
από αφιέρωμα της Lifo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου