«Δεν έχω, δεν πληρώνω» από δεκάδες εισηγμένες!

της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Αποτέλεσμα: η κατάσταση στις επιχειρήσεις επιδεινώνεται και οι τελευταίες καθυστερούν την καταβολή μισθών και συνεχίζουν να μην πληρώνουν τις τράπεζες…

Παρά το γεγονός ότι μόνο το τρίμηνο Δεκεμβρίου-Φεβρουαρίου επανήλθαν στα γκισέ των ελληνικών τραπεζών γύρω στα 6,5 δισ. ευρώ καταθέσεις και παρότι η Ελλάδα έχει λάβει δόσεις δεκάδων δισ. ευρώ από τους πιστωτές της, για τις επιχειρήσεις η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη.

Συγκεκριμένα, οι κάνουλες των τραπεζικών δανείων δεν άνοιξαν (οι χορηγήσεις προς τις επιχειρήσεις το δίμηνο Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου αυξήθηκαν μόλις κατά 300-350 εκατ. ευρώ) και το ελληνικό δημόσιο αποπληρώνει με ρυθμούς χελώνας τους ιδιώτες προμηθευτές του (διέθεσε γύρω στα 2,3 δισ. ευρώ έως το τέλος Φεβρουαρίου, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται αν έχουν πληρωθεί κανονικά προμήθειες των τελευταίων μηνών).

Οι δύο αυτοί παράγοντες, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη βαθιά ύφεση στην οικονομία, έχουν περιορίσει ακόμα περισσότερο τη ρευστότητα για την πλειονότητα των εταιρειών.

Με βάση λοιπόν το ρεπορτάζ, οι εισηγμένες που έχουν ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις προς τους εργαζομένους τους είναι πολλές δεκάδες και φυσικά δεν περιορίζονται μόνο σε αυτές που βρίσκονται στην κατηγορία της επιτήρησης. Υπάρχουν ακόμα και όμιλοι με εξωστρεφή προσανατολισμό, ή ακόμη και εταιρείες που συμπεριλαμβάνονται σε κλαδικούς και σε άλλους δείκτες του Χ.Α.

Αν πάμε μάλιστα και στους συνεργάτες («μπλοκάκια»), τότε οι καθυστερήσεις συνήθως υπερβαίνουν τους έξι μήνες, ενώ πολύ συχνές είναι και οι ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων με τα ασφαλιστικά ταμεία, με τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών και τους προμηθευτές.

Παράγοντας της χρηματιστηριακής αγοράς επισημαίνει πως οι επενδυτές θα αποκτούσαν σαφώς καλύτερη εικόνα αν στις λογιστικές καταστάσεις καταγράφονταν οι απλήρωτοι μισθοί, ή επίσης αν στα διαθέσιμα των εταιρειών φαινόταν τι ποσοστό αυτών είναι -ενδεχομένως- μπλοκαρισμένο από τις τράπεζες…

Όπως είναι φυσικό, αν υπάρχει σημαντικός αριθμός επιχειρήσεων που καθυστερεί την καταβολή μισθών, τότε εκτιμάται πως η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη για το σύνολο της οικονομίας: «Σχεδόν μόνο οι πολυεθνικές πληρώνουν εμπρόθεσμα τους υπαλλήλους τους», σχολίασε με δόση υπερβολής υψηλόβαθμο στέλεχος εταιρείας, το οποίο συμπλήρωσε τη σκέψη του με γνωστά ονόματα επιχειρήσεων που οφείλουν μισθούς μηνών (μεταξύ των οποίων χρηματιστηριακές, γνωστή εταιρεία τηλεπικοινωνιών, γνωστές επιχειρήσεις του κλάδου υγείας).


Συνεχή τα παζάρια με τις τράπεζες

Οι σχέσεις των εταιρειών με τις τράπεζες είναι μια ακόμη μεγάλη ιστορία. Οι περιπτώσεις επιχειρήσεων που εδώ και πάνω από ένα ή και δύο χρόνια πληρώνουν μόνο τους τόκους (για το χρεολύσιο ούτε λόγος) είναι πάρα πολλές, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να έχουν προχωρήσει είτε σε φανερή είτε σε σιωπηρή επιμήκυνση δανείων. Σε αρκετές περιπτώσεις, μάλιστα, οι εταιρείες δεν μπορούν να καταβάλουν ούτε τους τόκους…

Συγκεκριμένα, σε περισσότερες από είκοσι εισηγμένες πέρυσι δόθηκε χρονικό περιθώριο μέχρι το τέλος του 2012 ή μέχρι το πρώτο φετινό τρίμηνο για να πουλήσουν περιουσιακά τους στοιχεία, να βάλουν οι μέτοχοι φρέσκο χρήμα, να δείξουν γενικότερα πως τα οικονομικά τους στοιχεία μπορούν να βελτιωθούν. Εκτιμάται πως σε πολύ λίγες περιπτώσεις οι εταιρείες έχουν καταφέρει να επιδείξουν κάποια επιτυχία στα παραπάνω μέτωπα, γεγονός που μπορεί μέχρι τώρα να μην έχει οδηγήσει σε ακραία συμπεριφορά τις τράπεζες, ωστόσο δεν παύει να προκαλεί έντονους πονοκεφάλους στα επιτελεία τους.

Πριν από ένα εξάμηνο είχαν θέσει το πρώτο τρίμηνο του 2013 ως περίοδο ξεκαθαρίσματος των μεγάλων μη εξυπηρετούμενων δανείων προς τις επιχειρήσεις, ωστόσο το ζήτημα φαίνεται πως θα πάρει παράταση κάποιων μηνών, ενδεχομένως εξαιτίας των καθυστερήσεων που παρατηρούνται και στο θέμα της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.

Η αδυναμία βέβαια πολλών επιχειρήσεων να καταβάλουν μισθούς έχει πλήξει και τη ρευστότητα των νοικοκυριών, τα οποία με τη σειρά τους απαντούν με απλήρωτες δόσεις δανείων προς τις τράπεζες.
Με βάση τα επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, στα μέσα του 2012, το 21,4% του συνόλου των τραπεζικών δανείων δεν εξυπηρετείτο, με το ποσό αυτό να ξεπερνά το 35% στα καταναλωτικά δάνεια και να υπολείπεται ελαφρά του 20% στα στεγαστικά.

Οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν πως το ποσοστό αυτό στην πράξη είναι ακόμη μεγαλύτερο, όχι μόνο γιατί η κατάσταση στην οικονομία επιδεινώθηκε τους οκτώ μήνες που μεσολάβησαν, αλλά και γιατί οι τράπεζες προσπαθούν με πολλούς τρόπους να δώσουν χρόνο στους πελάτες τους. Για παράδειγμα, πολύ συχνή είναι η πρακτική να κλείνει η τράπεζα το απλήρωτο υπόλοιπο μιας πιστωτικής κάρτας και να το μετατρέπει σε νέο καταναλωτικό δάνειο.

Συχνότατη είναι η επιμήκυνση στεγαστικών δανείων με πολύ χαμηλές δόσεις, ή η αποδοχή από τις τράπεζες του αιτήματος να εισπράττουν μόνο τόκους, αφήνοντας την αποπληρωμή του χρεολυσίου για το μέλλον.