Το μόνο σίγουρο είναι ότι με τα όσα γίνονται γύρω μας, δεν υπάρχει περίπτωση να πλήξουμε στο μέλλον με την κωμική πασαρέλα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Κλέφτες, απατεώνες, ρήτορες, κηπουροί, γλάστρες, αφισοκολλητές και παντός είδους γραφικοί, ενώθηκαν πλέον κάτω από τη νέα παντιέρα της "συναίνεσης" και της διακαούς ανάγκης "να σωθεί ο τόπος". Όλος ο ελληνικός χαβαλές του παραλογισμού ενώθηκε και έδωσε όρκο υπό την πρωθυπουργία ενός τραπεζίτη(!), που κατά άλλους μεν εκπροσωπεί την Τrilateral Commission και τους Έλληνες νταβατζήδες, κατά άλλους δε τον από Μηχανής Θεό που θα σώσει την παράσταση.
Καπελώθηκε πληροφορούμαι από μερικούς, το... πολιτικό σύστημα από το τραπεζικό. Είναι μια άποψη που περιέχει κάποια δόση αλήθειας, γιατί αν κοιτάξει κανείς τον ευρύτερο δυτικό κόσμο θα δει αρκετά παραδείγματα καπελωμάτων που μάλλον δεν είναι παραγωγικά. Η Αμερική σίγουρα καπελώθηκε, καθότι η περίφημη Goldman Sachs όχι μόνον δεν περιορίστηκε από την κυβέρνηση Ομπάμα, αλλά στρογγυλοκάθισε και μέσα στην αμερικανική κυβέρνηση. Η Ρωσία επίσης καπελώθηκε απο μια άλλη ιδιότυπη μαφία στην οποία συμμετέχει και το κράτος. Η Ισλανδία σίγουρα δεν καπελώθηκε και ζει ήρεμα και χρεωκοπημένα, ο Καντάφι καρακαπελώθηκε και σήμερα είναι στα ένδοξα κυπαρίσσια, η Ιταλία δεν ξέρουμε ακόμα τι θα γεννήσει, και ο Αραβικός κόσμος βρίσκεται σε λαμπρή περίοδο "μετάβασης στη δημοκρατία". Η Αίγυπτος πάντως μόνον από ελευθερία δεν καπελώθηκε.
Αλλά αν κρατήσει κανείς κάποια νηφάλια απόσταση από την Ιστορία, γρήγορα θα διαπιστώσει πως ποτέ όλος ο κόσμος δεν καπελώθηκε απόλυτα από κανέναν, κανείς ποτέ δεν επέβαλε συνολικά τίς επιθυμίες του σε όλους, παρότι και παγκόσμιοι πόλεμοι έγιναν, και περίοδοι παρασκηνίων υπηρξαν, καθώς και άφθονα αντάρτικα, πραξικοπήματα, συνωμοσίες και στρατιωτικές επεμβάσεις. Περιέργως, ο κόσμος πάντα προχωρούσε και προχωράει, περιέχοντας στα σπλάχνα του χίππυδες και κουστουμάκηδες, εμπόρους και φρικιά, τραπεζικούς και πολιτικούς, πόρνες και παρθένες.
Η πολιτική διάσταση του κόσμου γεννήθηκε και υπάρχει από την απαρχή των ανθρώπινων κοινωνιών, και η τραπεζική διάσταση γεννήθηκε και συνυπάρχει από την πανάρχαια ανάγκη του εμπορίου. Όπως πάντα υπήρχαν και τα ελιτίστικα γκρουπ σκέψης, τα λούμπεν προλεταριάτα, οι επαναστάσεις, οι θρησκείες, οι νόμοι και τα Χρηματιστήρια. Όλα συνυπάρχουν από την έναρξη του κόσμου, και ποτέ η μία διάσταση δεν καπέλωσε ολοκληρωτικά μια άλλη.
Ακόμα και οι στιγμές εκείνες αμηχανίας όπου διαφορετικά και ετερόκλητα στοιχεία ενώνονται και προκαλούν θυμηδία και γέλωτα, μοιραία θα κυοφορήσουν κάτι το καινούργιο. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα που άκουσα κάποτε σε μια ομιλία ενός Πακιστανού, που αποτελούσε μέλος της ελίτ της χώρας του. Όταν το Πακιστάν χώρισε από την Ινδία και έγινε ανεξάρτητο κράτος, εμπορικά, στρατιωτικά, εθνικιστικά και ακραία θρησκευτικά στοιχεία μοιραία συγκρούστηκαν, έπρεπε όμως και να συνυπάρξουν. Το νέο κράτος χρειαζόταν έναν μηχανισμό χρηματοδότησης επιχειρήσεων που θα έφερνε ανάπτυξη, και έτσι ο εμπορικός κόσμος πρότεινε την δημιουργία μιας εθνικής τράπεζας.
Αλλά οι φανατικοί μουλάδες δεν μπορούσαν να δεχτούν την ύπαρξη ενός τραπεζικού συστήματος, με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο ήταν ανήθικο, καθότι οι τράπεζες χρεώνουν τόκους, κάτι που ο μέγας Προφήτης είχε καταδικάσει και ως έννοια και ως πρακτική. Το Πακιστάν λοιπόν κόντεψε να φτάσει σε εμφύλιο πόλεμο προσπαθώντας να λύσει το τεράστιο φιλοσοφικό πρόβλημα αν ο Προφήτης θα επέτρεπε την δημιουργία μιας τράπεζας. Οι καιροί πέρασαν από τότε, οι μουλάδες παρέμειναν μουλάδες και οι τραπεζίτες τραπεζίτες, αρχικά συγκρούστηκαν και σκοτώθηκαν μεταξύ τους βίαια, αλλά στο τέλος το Πακιστάν και τράπεζες απέκτησε, και σύγχρονες μαντράσσες, καθώς και μια καινούργια και ιδιότυπη πρακτική, οι μουλάδες να παίρνουν τραπεζικά δάνεια για να πολεμήσουν τις τράπεζες!
Κάτι λοιπόν το νέο κυοφορείται, που ίσως καρποφορήσει χρόνια από σήμερα. Αφού πρώτα περάσει μέσα από πολλά στάδια εξέλιξης, ακόμα και από το στάδιο του κωμικού. Ας αφήσουμε λοιπόν τα πράγματα να εξελιχθούν, και στο βαθμό που μπορούμε ας διατηρήσουμε το χιούμορ μας. Οι επόμενες εκλογές θα είναι ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει ο κόσμος του θεάματος και της διασκέδασης. Σοσιαλισμός, εθνικισμός, τραπεζικός καπιταλισμός, Μνημόνιο, Τrilateral Commission, Επανάσταση και υποταγή, όλα σε μία και μοναδική ανεπανάληπτη συσκευασία.
Καπελώθηκε πληροφορούμαι από μερικούς, το... πολιτικό σύστημα από το τραπεζικό. Είναι μια άποψη που περιέχει κάποια δόση αλήθειας, γιατί αν κοιτάξει κανείς τον ευρύτερο δυτικό κόσμο θα δει αρκετά παραδείγματα καπελωμάτων που μάλλον δεν είναι παραγωγικά. Η Αμερική σίγουρα καπελώθηκε, καθότι η περίφημη Goldman Sachs όχι μόνον δεν περιορίστηκε από την κυβέρνηση Ομπάμα, αλλά στρογγυλοκάθισε και μέσα στην αμερικανική κυβέρνηση. Η Ρωσία επίσης καπελώθηκε απο μια άλλη ιδιότυπη μαφία στην οποία συμμετέχει και το κράτος. Η Ισλανδία σίγουρα δεν καπελώθηκε και ζει ήρεμα και χρεωκοπημένα, ο Καντάφι καρακαπελώθηκε και σήμερα είναι στα ένδοξα κυπαρίσσια, η Ιταλία δεν ξέρουμε ακόμα τι θα γεννήσει, και ο Αραβικός κόσμος βρίσκεται σε λαμπρή περίοδο "μετάβασης στη δημοκρατία". Η Αίγυπτος πάντως μόνον από ελευθερία δεν καπελώθηκε.
Αλλά αν κρατήσει κανείς κάποια νηφάλια απόσταση από την Ιστορία, γρήγορα θα διαπιστώσει πως ποτέ όλος ο κόσμος δεν καπελώθηκε απόλυτα από κανέναν, κανείς ποτέ δεν επέβαλε συνολικά τίς επιθυμίες του σε όλους, παρότι και παγκόσμιοι πόλεμοι έγιναν, και περίοδοι παρασκηνίων υπηρξαν, καθώς και άφθονα αντάρτικα, πραξικοπήματα, συνωμοσίες και στρατιωτικές επεμβάσεις. Περιέργως, ο κόσμος πάντα προχωρούσε και προχωράει, περιέχοντας στα σπλάχνα του χίππυδες και κουστουμάκηδες, εμπόρους και φρικιά, τραπεζικούς και πολιτικούς, πόρνες και παρθένες.
Η πολιτική διάσταση του κόσμου γεννήθηκε και υπάρχει από την απαρχή των ανθρώπινων κοινωνιών, και η τραπεζική διάσταση γεννήθηκε και συνυπάρχει από την πανάρχαια ανάγκη του εμπορίου. Όπως πάντα υπήρχαν και τα ελιτίστικα γκρουπ σκέψης, τα λούμπεν προλεταριάτα, οι επαναστάσεις, οι θρησκείες, οι νόμοι και τα Χρηματιστήρια. Όλα συνυπάρχουν από την έναρξη του κόσμου, και ποτέ η μία διάσταση δεν καπέλωσε ολοκληρωτικά μια άλλη.
Ακόμα και οι στιγμές εκείνες αμηχανίας όπου διαφορετικά και ετερόκλητα στοιχεία ενώνονται και προκαλούν θυμηδία και γέλωτα, μοιραία θα κυοφορήσουν κάτι το καινούργιο. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα που άκουσα κάποτε σε μια ομιλία ενός Πακιστανού, που αποτελούσε μέλος της ελίτ της χώρας του. Όταν το Πακιστάν χώρισε από την Ινδία και έγινε ανεξάρτητο κράτος, εμπορικά, στρατιωτικά, εθνικιστικά και ακραία θρησκευτικά στοιχεία μοιραία συγκρούστηκαν, έπρεπε όμως και να συνυπάρξουν. Το νέο κράτος χρειαζόταν έναν μηχανισμό χρηματοδότησης επιχειρήσεων που θα έφερνε ανάπτυξη, και έτσι ο εμπορικός κόσμος πρότεινε την δημιουργία μιας εθνικής τράπεζας.
Αλλά οι φανατικοί μουλάδες δεν μπορούσαν να δεχτούν την ύπαρξη ενός τραπεζικού συστήματος, με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο ήταν ανήθικο, καθότι οι τράπεζες χρεώνουν τόκους, κάτι που ο μέγας Προφήτης είχε καταδικάσει και ως έννοια και ως πρακτική. Το Πακιστάν λοιπόν κόντεψε να φτάσει σε εμφύλιο πόλεμο προσπαθώντας να λύσει το τεράστιο φιλοσοφικό πρόβλημα αν ο Προφήτης θα επέτρεπε την δημιουργία μιας τράπεζας. Οι καιροί πέρασαν από τότε, οι μουλάδες παρέμειναν μουλάδες και οι τραπεζίτες τραπεζίτες, αρχικά συγκρούστηκαν και σκοτώθηκαν μεταξύ τους βίαια, αλλά στο τέλος το Πακιστάν και τράπεζες απέκτησε, και σύγχρονες μαντράσσες, καθώς και μια καινούργια και ιδιότυπη πρακτική, οι μουλάδες να παίρνουν τραπεζικά δάνεια για να πολεμήσουν τις τράπεζες!
Κάτι λοιπόν το νέο κυοφορείται, που ίσως καρποφορήσει χρόνια από σήμερα. Αφού πρώτα περάσει μέσα από πολλά στάδια εξέλιξης, ακόμα και από το στάδιο του κωμικού. Ας αφήσουμε λοιπόν τα πράγματα να εξελιχθούν, και στο βαθμό που μπορούμε ας διατηρήσουμε το χιούμορ μας. Οι επόμενες εκλογές θα είναι ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει ο κόσμος του θεάματος και της διασκέδασης. Σοσιαλισμός, εθνικισμός, τραπεζικός καπιταλισμός, Μνημόνιο, Τrilateral Commission, Επανάσταση και υποταγή, όλα σε μία και μοναδική ανεπανάληπτη συσκευασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου