Σούπερ μάρκετ με 0% ΦΠΑ

Στην Αμερική, το σούπερ μάρκετ δε φορολογείται. Κοινώς η απόδειξη που κόβεις για τα ψώνια, δηλαδή τα στοιχειώδη προϊόντα διατροφής έχουν 0% ΦΠΑ. Σε μία άκρως καπιταλιστική κοινωνία, η μέριμνα προς τον πολίτη και το δικαίωμά του να έχει πρόσβαση στα βασικά είδη διατροφής με μηδενικό φορολογικό συντελεστή αποτυπώνεται με μία τόσο απλή και συνάμα κοινωνικά δίκαιη λύση. Και το ξαναλέω. Αυτό συμβαίνει σε μία κοινωνία στην οποία οι κοινωνικές ανισότητες είναι μεγάλες, όπου το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι ανυπέρβλητο, όπου ο φτωχός έχει εξαιρετικά μικρές πιθανότητες να καταφέρει αυτό να βγει από τη φτώχεια του και να ζήσει το γνωστό αμερικανικό όνειρο άλλων εποχών. 

Γιατί σας τα αναφέρω όλα αυτά; Γιατί έχει σημασία να αντιληφθούμε ότι η άσκηση πολιτικής, και πιο συγκεκριμένα η άσκηση κοινωνικής πολιτικής δεν αρχίζει και σίγουρα δεν τελειώνει στην παροχή διαφόρων ειδών επιδομάτων από άδεια ταμεία, όπως συνέβαινε τόσα χρόνια στη χώρα μας με τις γνωστές συνέπειες. Η κοινωνική πολιτική προς ουσιαστικό όφελος των πολλών μπορεί να γίνει με μέτρα απλά όπως αυτό που σας προανέφερα. Βρίσκω θεμιτό το δικαίωμα μίας κυβέρνησης να φορολογεί με πολύ αυξημένο φορολογικό συντελεστή την αγορά των ειδών πολυτελείας. Βρίσκω ανεκτή την απόφαση μίας κυβέρνησης που θεωρεί ότι όποιος έχει μεγάλη ακίνητη περιουσία πρέπει να φορολογείται γι’ αυτήν. Βρίσκω όμως κοινωνικά ανάλγητη την οικονομική πολιτική μίας κυβέρνησης που προσπαθεί να συλλέξει έσοδα για το κράτος φορολογώντας τα βασικά είδη διατροφής τα οποία χρειάζεται και ο φτωχότερος άνθρωπος με τα λιγοστά χρήματα που έχει.

Δεν έχει χαθεί μόνο το νόημα των λέξεων στην Ελλάδα. Έχει χαθεί και η ικανότητα να εφαρμόζουμε λύσεις που θα μπορούσαν να απαλύνουν σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές τον πόνο και τη δυστυχία που προκαλείται από εξωπραγματικά επώδυνα μέτρα λιτότητας χωρίς προηγούμενο. 

Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε πάντα το ίδιο. Από την Ελλάδα δε λείπουν γενικώς κι αορίστως οι ηγεσίες. Λείπουν οι εμπνευσμένες ηγεσίες που μπορούν να βρουν για τους πολίτες τους επιλογές να κρατούν ζωντανά έστω και τα τελευταία οχυρά μέριμνας υπέρ των αδυνάτων σε μία κοινωνία. Και δεν είναι μία και δύο. Είναι πολλές αυτές οι διαθέσιμες επιλογές, αλλά σίγουρα είναι δουλειά της κυβέρνησης του τόπου και όχι των ξένων να τις επινοήσει για εμάς.