Χρυσή Αυγή, το σκοτάδι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Αν δεν αναγνωρίσουμε τους λόγους που οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες σε αυτή την ψήφο, συνδέοντάς τους με την συνειδητή προβολή και ενίσχυση από το σύστημα της πιο ακραίας καπιταλιστικής όψης, δεν θα μπορέσουμε και να ανατρέψουμε την εφιαλτική πορεία προς τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας.

του Θάνου Ανδρίτσου

Σαφώς ένα από τα πλέον σοβαρά στοιχεία των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή και μάλιστα με το ανατριχιαστικά μεγάλο ποσοστό του 6,97%. Είναι υποκρισία από την πλευρά των ΜΜΕ και του πολιτικού συστήματος, η υποτιθέμενη έκπληξη και ο προβληματισμός που εξέφρασαν μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Τόσο καιρό η αντιδραστική, ρατσιστική και αυταρχική ατζέντα της Χρυσής Αυγής έγινε επίσημη κρατική πολιτική και καθόρισε την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων στο ζήτημα της ασφάλειας, της αστυνόμευσης και φυσικά των μεταναστών. Τόσο καιρό η δολοφονική δράση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής αποσιωπούταν ενώ αξιοποιούνταν οι παρακρατικές μέθοδοί της σε συνεργασία με την αστυνομία απέναντι σε διαδηλωτές. Και τώρα σαν μωρές παρθένες προσποιούνται ότι δεν γνώριζαν ή δεν περίμεναν αυτά τα ποσοστά.

Όμως η ουσία δεν είναι εκεί. Το απείρως σημαντικότερο ζήτημα είναι η άνοδος του φασισμού μέσα στην κρίση και την απόγνωση της μνημονιακής Ελλάδας, που πατάει στη στήριξη σημαντικών μερίδων των φτωχών και των νέων. Αν δεν αναγνωρίσουμε τους λόγους που οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες σε αυτή την ψήφο, συνδέοντάς τους με τη συνειδητή προβολή και ενίσχυση από το σύστημα της πιο ακραίας καπιταλιστικής όψης, δεν θα μπορέσουμε και να ανατρέψουμε την εφιαλτική πορεία προς τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Είναι αλήθεια ότι το μεταναστευτικό έπαιξε σημαντικό ρόλο. Δεν ήταν ο μόνος και ίσως ούτε καν ο πιο σημαντικός. Σαφώς υπάρχει μια εκκίνηση από εκεί, όμως τα πανελλαδικά αποτελέσματα δείχνουν ότι σημαντικά ποσοστά δεν καταγράφηκαν μόνο σε υποβαθμισμένες συνοικίες των μεγάλων αστικών κέντρων. Στράφηκαν προς τη Χρυσή Αυγή κάτοικοι όλης της χώρας, ακόμα και σε επαρχίες που μπορεί να μην έχουν ούτε έναν μετανάστη.

Καταρχάς, σε αυτό το 7% χωράνε όλοι μέσα. Από πάγιους ακροδεξιούς, φιλοφασιστικούς και φιλοχουντικούς κύκλους που αποχώρησαν από το μνημονιακό ΛΑΟΣ ή ακόμα και από τη ΝΔ, μέχρι κύκλους της μαφίας, των κυκλωμάτων της νύχτας κ.ά. Το σημαντικότερο όμως είναι η ενεργός στήριξη και στράτευση μεγάλων κομματιών της νεολαίας, τόσο μαθητών και νέων αποφοίτων όσο κυρίως νέων εργαζομένων και ανέργων σε ηλικίες κοντά στα 30 στις οποίες άγγιξε το ποσοστό του 12%-13%. Η στροφή αυτή σχετίζεται με την ψευδή προώθησή της σαν μια αντισυστημική, «ακραία» δύναμη, που στοχεύει να αλλάξει το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σκηνικό. Αυτός είναι και ο λόγος που χρησιμοποιεί η ίδια στις πολιτικές τοποθετήσεις. Για μεγάλη μερίδα απελπισμένου κόσμου, οι κοντοκουρεμένοι νεοναζί φαντάζουν ικανοί να ανατρέψουν, με τον τσαμπουκά, τις πολιτικές που τον οδηγούν στην καταστροφή. Εγκληματική αφέλεια, ιστορική άγνοια, συνειδητή αποβλάκωση; Κάτι από όλα, ωστόσο για το λόγο αυτό, δεν σπανίζουν και διάλογοι σαν τον παρακάτω: «Τι ψήφισες; –Χρυσή Αυγή –Εσύ; –ΑΝΤΑΡΣΥΑ –Α, ωραία και οι δύο ψηφίσαμε μικρό κόμμα».

Ο φασισμός, όχι μόνο δεν είναι εχθρός του καπιταλισμού αλλά το πιο σκοτεινό και απάνθρωπο πρόσωπό του. Όχι μόνο οδήγησε εκατομμύρια ανθρώπους στο θάνατο στην πιο μαύρη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά έδωσε φιλί ζωής στο εκμεταλλευτικό σύστημα, διαλύοντας πρώτα και κύρια το εργατικό κίνημα. Οι χρυσαυγιτες όσο βίαιοι και σκληροί και αν εμφανίζονται μπροστά σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους, φτωχούς, απεργούς κ.ά. τόσο πειθήνιοι και υπάκουοι στέκονται μπροστά στα αφεντικά και την αστική τάξη.

Άλλωστε, η πολιτική του ισχυρού έθνους και των καθαρών Ελλήνων σε ένα καθεστώς αριστοκρατίας, ασυνάρτητες έννοιες που διαποτίζουν τα μανιφέστα τους, δεν είναι μόνο μια αναχρονιστική και σκοταδιστική προπαγάνδα που μυρίζει αίμα και θάνατο, αλλά και μια βαθιά εκμεταλλευτική λογική που συσκοτίζει πίσω από τα δήθεν κοινά συμφέροντα όλων των Ελλήνων τις τεράστιες ταξικές ανισότητες. Δεν υπάρχουν πουθενά στις προτάσεις τους μέτρα υπέρ των φτωχών εργαζομένων και άνεργων, παρά μόνο πιέσεις για μεγαλύτερη καταπίεση και εξαθλίωση αλλά «προς το συμφέρον της πατρίδας». Βασική τους πρόταση, οι ΑΟΖ ενώ ούτε λόγος για τις απολύσεις και βέβαια άρνηση κάθε ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ. Φαίνεται πως όταν οι ξένοι είναι φτωχοί σκουρόχρωμοι μας είναι πρόβλημα, όταν είναι λευκοί τραπεζίτες δεν μας πειράζουν.

Γι’ αυτό και το σύστημα τους αξιοποιεί τώρα που τους έχει ανάγκη. Για να λειτουργήσουν ως ομάδα κρούσης ενάντια στο ανερχόμενο λαϊκό κίνημα και την αριστερή αναζήτηση. Ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, αυτό που όλοι αναγνώρισαν σε αυτή την προεκλογική περίοδο είναι η νέα άνοιξη της πολιτικής και της αναζήτησης. Αυτή την άνοιξη, που ξεκίνησε με την καταδίκη των μνημονιακών κομμάτων θέλουν να τη βυθίσουν σε ένα σκοτάδι αυταρχισμού και βαρβαρότητας. Αυτό είναι η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός. Μέσα στο νεκροζώντανο καπιταλισμό της κρίσης συγκρούονται δύο τάσεις για το μέλλον, με τον τρόπο που συγκρούστηκαν και στην κρίση του μεσοπολέμου. Η μια είναι η επαναστατική υπέρβαση του καπιταλισμού και η κομμουνιστική χειραφέτηση, και η άλλη η αντιδραστική και σκοταδιστική αναδίπλωσή του. Για να κερδίσει η πρώτη δεν αρκεί η καταγγελία των μαχαιροβγαλτών της Χρυσής Αυγής, ούτε απλά οι ειδικές καμπάνιες. Πρέπει, πρώτα και κύρια το εργατικό κίνημα και η Αριστερά στους δρόμους και της γειτονιές να ανακτήσει το ιστορικό προβάδισμα σαν «η νιότη του κόσμου», ως η μόνη δύναμη που εκφράζει τα συμφέροντα του χειμαζόμενου λαού.

Και πρέπει να το πιστέψουμε ότι αυτή η προοπτική θα αλλάξει άρδην τα πράγματα. Γιατί όλοι όσοι ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή δεν είναι τέρατα με δέκα κεφάλια, ούτε οπαδοί κρεματορίων. Τέτοιοι είναι οι βουλευτές που έστειλαν στο ελληνικό κοινοβούλιο.