Τον παλιό εκείνο τον καιρό, προτού ο Ερνεστ Χεμινγκγουέι καταλήξει εκεί και γράψει, το 1926, σε κάποια νηφάλια διαλείμματα από τα θρυλικά μεθύσια του, το μυθιστόρημα «Ο Ηλιος Ανατέλλει Ξανά», δίπλα στους ταύρους έτρεχαν μόνο τα παλικάρια της πόλης εκπληρώνοντας το τάμα τους προς τον Αγιο.
Τώρα έχουν αλλάξει όλα: η τοπική γιορτή έχει εξελιχθεί σε μαζικό θέαμα, με ως και ένα εκατομμύριο επισκέπτες να κατακλύζουν τους στενούς δρόμους της πόλης. Αντί για μερικές δεκάδες «μόθος» τώρα βλέπεις 4.000 δρομείς- από τους βετεράνους «αφισιονάδος» σαν τον γερο Τζόε Ντίστλερ, ως τους ακόμη μεθυσμένους από τη νυχτερινή κραιπάλη τουρίστες, που θέλουν έτσι να αποδείξουν τον ανδρισμό τους- να στριμώχνονται στα σοκάκια προσμένοντας την εκκίνηση.
Για τους φανατικούς, η ταυροδρομία-όπως και η ταυρομαχία, της οποίας αποτελεί απλό πρελούδιο- είναι εκτός από παράδοση και μια μορφή τέχνης, αρχαία όσο τα μινωικά ταυροκαθάψια: τα περίφημα ακροβατικά στην πλάτη των ταύρων, που έκαναν οι αρχαίοι Κρητικοί για να δείξουν την παλικαριά τους σε θεούς και ανθρώπους.
Οι θυσίες των ταύρων απαντώνται σε πολλούς πολιτισμούς, τόσο αρχαίους όσο και σύγχρονους: ο ταύρος ανέκαθεν συμβόλιζε την ωμή δύναμη της φύσης, και η τελετουργική σφαγή του στην αρένα από τον επιδέξιο φονιά, τον «ματαδόρ», συμβολίζει με τη σειρά της την επιβολή του ανθρώπου στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις που τον περιβάλλουν.
Στην Παμπλόνα οι συμβολισμοί έχουν χαθεί από καιρό. Κάνοντάς την διάσημη σε όλο τον κόσμο, ο Χεμινγκγουέι συνέβαλε άθελά του στην καταστροφή του θεάματος που τόσο αγαπούσε.
Τα «ενθιέρος», οι ταυροδρομίες της Παμπλόνας, έχουν εξελιχθεί σε ένα θεματικό πάρκο με αίμα, λουκάνικα και μπίρα, όπου στα διαλείμμα- τα, ανάμεσα στην αχαλίνωτη οινοποσία και στα πάρτι, σκοτώνονται και μερικές εκατοντάδες ταύροι.
Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο σε ολόκληρη την Ισπανία φονεύονται, τελετουργικά, περίπου 60.000 ταύροι.
Πριν από λίγες ημέρες, σε μια αντίστοιχη ταυροδρομία στην κωμόπολη Φουεντεσάουκο, σκοτώθηκε ένας έφηβος: ο ταύρος τον πρόλαβε και του τρύπησε πέρα για πέρα το στήθος. Πέρυσι τέτοιες μέρες σκοτώθηκε στα σοκάκια της Παμπλόνας ένας νεαρός τουρίστας από τη Μαδρίτη, ο Ντανιέλ Χιμένο : ο ταύρος κάρφωσε το ένα του κέρατο στον λαιμό και το άλλο στον πνεύμονα. Ηταν το 15ο θύμα στην πόλη από το 1924: οι τραυματίες κάθε χρόνο ανέρχονται σε εκατοντάδες. Η παρακμή της Παμπλόνας έχει κάνει πολλούς Ισπανούς, ακόμη και κατοίκους της πόλης, να ζητούν όχι μόνο την κατάργηση των ταυροδρομιών, αλλά και την κατάργηση των ταυρομαχιών εν γένει.
Πρόσφατη δημοσκόπηση σε όλη την Ισπανία έδειξε ότι μόνο το 9,6% των πολιτών ενδιαφέρεται για τις ταυρομαχίες, ενώ περισσότεροι από δύο στους τρεις (κοντά στο 70% του συνόλου) εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για τη συνέχιση του αιματηρού «αθλήματος».
Μετά τα Κανάρια Νησιά και η Καταλονία σκέφτεται σοβαρά να απαγορεύσει τις ταυρομαχίες και να σφραγίσει την τελευταία αρένα της Βαρκελώνης.
Στη μάχη για την απαγόρευση των ταυρομαχιών συμβάλλει και η οικονομική κρίση: πολλοί δήμοι και κοινότητες που ως τώρα επιδοτούσαν τις ταυρομαχίες έχουν κλείσει τις κάνουλες χρηματοδότησης ελλείψει κονδυλίων, με αποτέλεσμα ο αριθμός των «αγώνων» να έχει μειωθεί στους 800 ετησίως.
ΟΙ ΥΠΕΡ
«Να γιατί θα ξανατρέξω με τους ταύρους»...
O Τζόζεφ Ντίστλερ,65άρης συνταξιούχος καθηγητής από τη Νέα Υόρκη,εξηγεί με άρθρο του στους «Νew York Τimes» γιατί τρέχει κάθε χρόνο στην Παμπλόνα από το 1967.«Γιατί όμως ένας άνδρας στην έβδομη δεκαετία της ζωής του,με δύο μικρά παιδιά,που έχει τραυματιστεί σοβαρά από τους ταύρους τρεις φορές,που έχει σπάσει το χέρι του και τα πλευρά του και τον γοφό του,να κάνει κάτι φαινομενικά τόσο παρανοϊκό;»αναρωτιέται ο συνταξιούχος καθηγητής.
Οπως οι περισσότεροι,ο Ντίστλερ πρωτόμαθε για τη σταυροδρομία της Παμπλόνας από τις σελίδες του «Ο Ηλιος Ανατέλλει Ξανά» του συμπατριώτη του Χέμινγκγουέι.Ως το πρώτο ταξίδι του στην Ισπανία,δεν πίστευε ότι οι ταύροι θα άλλαζαν τη ζωή του- αλλά το έκαναν.
«Να στέκεσαι στον δρόμο,με έναν τεράστιο κόμπο στο στομάχι,τρομοκρατημένος από τη σκέψη του τι μπορούν να σου κάνουν έξι μανιασμένοι ταύροι,ξεπερνάει κάθε φαντασία.Είναι όμως ένα συναίσθημα που δεν θα το άλλαζα για τίποτα στον κόσμο.Κοντά στον ταύρο,εκεί είναι που νιώθεις το απίστευτο κύμα της αδρεναλίνης να σε κατακλύζει» γράφει.
ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑ
«Να μπει τέλος σε αυτή τη βαρβαρότητα»
Δύο γνωστές ομάδες ακτιβιστών υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, η PETΑ και η ΑnimaΝaturalis, συμμετέχουν στο μεγαλύτερο «χάπενινγκ» κατά των ταυρομαχιών παγκοσμίως.
Εφέτος ξάπλωσαν, στην κεντρική πλατεία της Παμπλόνας, ημίγυμνοι, με βαμμένα κόκκινα τα σώματα, σαν σκοτωμένα ζώα, σχηματίζοντας με τα κορμιά τους ένα γιγαντιαίο αιματοβαμμένο νεκρό ταύρο- μια εικόνα που θα κάνει τον γύρο του κόσμου.
- Γιατί ζητάτε να απαγορευθούν οι ταυρομαχίες; ρωτήσαμε τον διευθυντή της ΑnimaΝaturalis Φρανθίσκο Βάσκεθ. «Για λόγους ηθικής, δικαιοσύνης, συμπόνιας, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη συνέχιση τέτοιων εορταστικών εκδηλώσεων, όπου με τόσο άκαρδο τρόπο βασανίζονται και φονεύονται αθώα ζώα. Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι αυτό το πράγμα θεωρείται πολιτισμός, “κουλτούρα”. Καταδικάζουμε τις ταυρομαχίες ως απάνθρωπη πράξη, που εναντιώνεται στο θεμελιώδες δικαίωμα όλων των πλασμάτων, ανθρώπινων και μη, στη ζωή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου