O Χοσέ Αντόν Αθεμπίγιο, ο διάσημος αρχιτέκτονας-πολεοδόμος που εμπνεύστηκε την «Αναγέννηση» της Βαρκελώνης τη δεκαετία του 80 ,για την ανάπλαση της Αθήνας είχε επισημάνει πριν από περίπου τρία χρόνια τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές που κατά την άποψή του θα πρέπει να ακολουθήσουν οι ελληνικές αρχές για να δώσουν ένα νέο πρόσωπο στην πρωτεύουσ
«Δεν χρειάζεται και δεν ωφελεί να φτιάξουμε μια νέα πόλη», αντίθετα, όπως εξήγησε «πρέπει απλά να μεταμορφώσουμε την ήδη υπάρχουσα.
Αυτό που είναι σημαντικό είναι να κατανοήσουμε ότι πρέπει να μεταμορφώσουμε και όχι να επεκτείνουμε».
Αναφερόμενος στην αναπαλαίωση των κτιρίων, ο Καταλανός αρχιτέκτονας υποστήριξε ότι «είναι καλό να αναπαλαιώνουμε όσα κτίρια πρόκειται να συμβάλουν στη διατήρηση της φυσιογνωμίας της πόλης, της ταυτότητάς της». «Ωστόσο», συνέχισε ο Αθεμπίγιο, «δεν πρέπει να δημιουργούμε έναν μηχανισμό αυτόματης συντήρησης που θα αναπαράγει συνεχώς το παρελθόν».
Σύμφωνα με τον διάσημο αρχιτέκτονα, «στο 90% των περιπτώσεων τα κενά οικήματα και κτίρια θα πρέπει όχι να κατεδαφιστούν, αλλά να επαναχρησιμοποιηθούν με έξυπνο τρόπο».
Ως επικεφαλής της Υπηρεσίας Αστικής Ανάπλασης του Δήμου της Βαρκελώνης, ο Γιοζέπ Αντόν Αθεμπίγιο υπήρξε στην πραγματικότητα ο «στρατηγός» της ριζικής μεταμόρφωσης της καταλανικής πόλης τη δεκαετία που προηγήθηκε των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992.
Υπό την επίβλεψή του, η μέχρι τότε περιθωριακή Βαρκελώνη που επεκτεινόταν «με την πλάτη γυρισμένη στη θάλασσα» μετατράπηκε σε μία από τις ελκυστικότερες πόλεις του κόσμου, ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα τα οφέλη της ξεχασμένης μεσογειακής της ταυτότητας. Ενα από τα χαρακτηριστικότερα ίσως στοιχεία στην «αντίληψη» του Αθεμπίγιο αποτελεί ο αποχαρακτηρισμός της αρχιτεκτονικής ως «ζήτημα απλής και επιδερμικής αισθητικής» και η αναγωγή της σε κεντρικό εργαλείο για τη δημιουργία ποιοτικών και λειτουργικών αστικών κέντρων που μπορούν να προσαρμόζονται στην αλλαγή των καιρών και που έχουν στόχο την εξυπηρέτηση του πολίτη.
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΙΣΠΑΝΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ
Ο Ισπανός αρχιτέκτονας έγινε διάσημος την εποχή που διετέλεσε πρόεδρος της Υπηρεσίας Αστικής Ανάπλασης του Δήμου της Βαρκελώνης, θέση στην οποία υπηρέτησε από το 1981 έως το 1989, προετοιμάζοντας στην πραγματικότητα την πόλη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992.
Τo 1999, το διάσημο Βρετανικό Βασιλικό Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο (RIBA) απένειμε το περίφημο «Χρυσό Μετάλλιο» όχι σε έναν άνθρωπο - όπως συνηθίζεται, αλλά σε μία ολόκληρη πόλη, τη Βαρκελώνη, και ο Αθεμπίγιο κλήθηκε μαζί με μια εκλεκτή ομάδα να παραλάβει αυτό το μοναδικό βραβείο. Σήμερα, ο αρχιτέκτονας προεδρεύει της δημόσιας υπηρεσίας για την αστική ανάπτυξη «Βarcelona Regional», διδάσκοντας παράλληλα στο Πανεπιστήμιο του Λουγκάνο στην Ελβετία.
Aυτόν λοιπόν τον άνθρωπο ερχονται διάφοροι Ελληναρες να τον αμφισβητήσουν και να αναρωτιούνται ποιος είναι , τι θα κάνει , πως θα πληρωθεί και άλλες μ........ ες.
Όλοι αυτοι οι φτωχοί τω πνευματι άς ανοιξουν λίγο τα μάτια τους ή άς πανε λίγο παραέξω να δουν ποιός είναι ο πραγματικός πολιτισμός και ποιά είναι η αληθινή ποιότητα ζωής.
Το λάθος είναι ότι πρέπει κάποιος να ενημερώσει τον Ισπανό ότι έχει να κάνει με κακομοίρηδες Έλληνες της ΡΕΜΟΥΛΑΣ, ΤΗΣ ΚΟΜΠΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΑΜΟΓΙΑΣ.
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝΕ ΟΛΑ
Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΧΑΘΗΚΕ, ΑΣ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ
Αυτό που είναι σημαντικό είναι να κατανοήσουμε ότι πρέπει να μεταμορφώσουμε και όχι να επεκτείνουμε».
Αναφερόμενος στην αναπαλαίωση των κτιρίων, ο Καταλανός αρχιτέκτονας υποστήριξε ότι «είναι καλό να αναπαλαιώνουμε όσα κτίρια πρόκειται να συμβάλουν στη διατήρηση της φυσιογνωμίας της πόλης, της ταυτότητάς της». «Ωστόσο», συνέχισε ο Αθεμπίγιο, «δεν πρέπει να δημιουργούμε έναν μηχανισμό αυτόματης συντήρησης που θα αναπαράγει συνεχώς το παρελθόν».
Σύμφωνα με τον διάσημο αρχιτέκτονα, «στο 90% των περιπτώσεων τα κενά οικήματα και κτίρια θα πρέπει όχι να κατεδαφιστούν, αλλά να επαναχρησιμοποιηθούν με έξυπνο τρόπο».
Ως επικεφαλής της Υπηρεσίας Αστικής Ανάπλασης του Δήμου της Βαρκελώνης, ο Γιοζέπ Αντόν Αθεμπίγιο υπήρξε στην πραγματικότητα ο «στρατηγός» της ριζικής μεταμόρφωσης της καταλανικής πόλης τη δεκαετία που προηγήθηκε των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992.
Υπό την επίβλεψή του, η μέχρι τότε περιθωριακή Βαρκελώνη που επεκτεινόταν «με την πλάτη γυρισμένη στη θάλασσα» μετατράπηκε σε μία από τις ελκυστικότερες πόλεις του κόσμου, ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα τα οφέλη της ξεχασμένης μεσογειακής της ταυτότητας. Ενα από τα χαρακτηριστικότερα ίσως στοιχεία στην «αντίληψη» του Αθεμπίγιο αποτελεί ο αποχαρακτηρισμός της αρχιτεκτονικής ως «ζήτημα απλής και επιδερμικής αισθητικής» και η αναγωγή της σε κεντρικό εργαλείο για τη δημιουργία ποιοτικών και λειτουργικών αστικών κέντρων που μπορούν να προσαρμόζονται στην αλλαγή των καιρών και που έχουν στόχο την εξυπηρέτηση του πολίτη.
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΙΣΠΑΝΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ
Ο Ισπανός αρχιτέκτονας έγινε διάσημος την εποχή που διετέλεσε πρόεδρος της Υπηρεσίας Αστικής Ανάπλασης του Δήμου της Βαρκελώνης, θέση στην οποία υπηρέτησε από το 1981 έως το 1989, προετοιμάζοντας στην πραγματικότητα την πόλη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992.
Τo 1999, το διάσημο Βρετανικό Βασιλικό Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο (RIBA) απένειμε το περίφημο «Χρυσό Μετάλλιο» όχι σε έναν άνθρωπο - όπως συνηθίζεται, αλλά σε μία ολόκληρη πόλη, τη Βαρκελώνη, και ο Αθεμπίγιο κλήθηκε μαζί με μια εκλεκτή ομάδα να παραλάβει αυτό το μοναδικό βραβείο. Σήμερα, ο αρχιτέκτονας προεδρεύει της δημόσιας υπηρεσίας για την αστική ανάπτυξη «Βarcelona Regional», διδάσκοντας παράλληλα στο Πανεπιστήμιο του Λουγκάνο στην Ελβετία.
Aυτόν λοιπόν τον άνθρωπο ερχονται διάφοροι Ελληναρες να τον αμφισβητήσουν και να αναρωτιούνται ποιος είναι , τι θα κάνει , πως θα πληρωθεί και άλλες μ........ ες.
Όλοι αυτοι οι φτωχοί τω πνευματι άς ανοιξουν λίγο τα μάτια τους ή άς πανε λίγο παραέξω να δουν ποιός είναι ο πραγματικός πολιτισμός και ποιά είναι η αληθινή ποιότητα ζωής.
Το λάθος είναι ότι πρέπει κάποιος να ενημερώσει τον Ισπανό ότι έχει να κάνει με κακομοίρηδες Έλληνες της ΡΕΜΟΥΛΑΣ, ΤΗΣ ΚΟΜΠΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΑΜΟΓΙΑΣ.
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝΕ ΟΛΑ
Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΧΑΘΗΚΕ, ΑΣ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου