Και για ένα πράγμα να είστε σίγουροι... ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΊΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ της Ελένης Μαρβάκη - ένας χρόνος διαθεσιμότητας

Η εκπαιδευτικός σε διαθεσιμότητα Ελένη Μαρβάκη έστειλε στο avatonpress.gr την παρακάτω επιστολή  στα πλαίσια της συμπλήρωσης ενός χρόνου απο την "τραγική" εκείνη ημέρα της ανακοίνωσης της κατάργησης των ειδικότήτων στην τεχνολογική εκπαίδευση γεγονός που οδήγησε σε απόγνωση μαθητες, γονείς και εκπαιδευτικούς...την οποία και δημοσιεύουμε...
 

Ενας ολοκληρος χρονος περασε απο την περσινη ενατη Ιουλιου, οπου απο την εκπομπη του Ευαγγελατου, κανοντας ζαπινγκ και πινοντας μπυρες θρηνωντας τον προσφατα σκοτωμενο γατουλη μου, ακουσα καπου στο βαθος της θλιψης μου μια περισπουδαστη φωνη να λεει οτι μας καταργουνε.. και μια αλλη να το επιβεβαιωνει αραδιαζοντας ενα σωρο αηδιες για την υποτιθεμενη εξυγιανση της ΤΕΕ.. . 

κι επειτα ειδα και τις καρτες με τους Τομεις και τις ειδικοτητες,πρωτα η ΕΠΑ.Σ..., η Δεσποινα, η Μαγδα, και μετα εμεις, η Κωσταντινα, η Εφη, οι Κατερινες, η Ανζελικ... εγω.. τηλεφωνα μες τη θολουρα μου, δεν μπορει, ετσι απλα να μας τελειωνουν, αναρωτιεμαι αν ειμαι καλα στα μυαλα μου ή μου στριψε απο τον πονο και το αλκοολ .. φρικη, μουδιασμενες φωνες μεσα απο το καλωδιο του τηλεφωνου, παγωμαρα και μετα τηλεφωνα τηλεφωνα , εγινε λαθος , δεν γινονται αυτα...

και να που γινανε.. τοσο απλα μας ξεπουλησανε, τοσο απλα μας διαπομπευσαν, τοσο απλα αποσιωπηθηκε ο αγωνας μας , τοσο απλα καποιοι χορεψανε πανω στα πτωματα μας, τοσο απλα καποιοι το δεχτηκανε ως "φυσιολογικο', τοσο απλα αλλοι ανακουφιστηκανε, τοσο απλα με τον καιρο ξεχαστηκαμε κι η ζωη ολων συνεχιστηκε...ολων, 

εκτος απο τις δικες μας ζωες που ενα χρονο μετα συνεχιζουμε να αναπνεουμε, να κινουμαστε, να βιωνουμε, στη ζωνη του Λυκοφωτος... σαν Ζομπι, προσπαθωντας με νυχια και με δοντια να σωσουμε ότι μας απεμεινε απο την ανθρωπια μας, να μην γινουμε κακοι και κακες, να μη πεσουμε στη λουμπα να μισησουμε ολο τον κοσμο που δεν μας καταλαβαινει, να μη ταλαιπωρησουμε αλλο τους δικους μας ανθρωπους - τραγικοι αποδεκτες ολης της συμφορας μας..-, να μην χασουμε αλλο απο τον παλιο εαυτο μας...αραγε τον θυμομαστε πια αυτον καθολου?...

ποσες φορες αναρωτιεμαι αν ειμαι το ιδιο ατομο, η ιδια Ελενη.. απο τη μια, μου φαινεται πως περασαν χρονια κι απο την αλλη εχοντας χασει την αισθηση του χρονου, δεν καταλαβα πως κυλησε ενας ολοκληρος χρονος, καλοκαιρι, φθινοπωρο, χειμωνας, ανοιξη και παλι καλοκαιρι, δεν μ αγγιξε τιποτε, δεν ειδα τιποτε, δεν ενιωσα τιποτε αλλο εκτος απο την πικρη γευση της προδοσιας που μεγαλωνει μερα με τη μερα , μηνα με το μηνα μεσα μου, γιγαντωνεται και με καταπινει. 

Και παλι προσπαθεια να μη με χασω, να με σωσω και ξανα και ξανα και ξανα...Μοναδικοι φαροι ελπιδας και κουραγιου, οι μεταξυ μας ατελειωτες κουβεντες, το μοιρασμα του πονου, το κρατημα των χεριων στις πορειες , τα γελια μας και τα κλαμματα, το τσιπουρο χωρις γλυκανισο, το τσιγαρο που ξαναρχισα και δε με νοιαζει, τα ζωακια με τις ματαρες τους, οι φιλοι μου, - αυτοι που τρελανα τοσο καιρο τωρα, που εμαθαν να ανεχονται τα ξαφνικα μου ξεσπασματα, τις "εξαφανισεις" μου, τους ενθουσιασμους και τις αμεσως επομενες απογοητευσεις μου- κι η μανα μου, που αρνειται να πεθανει εξαιτιας αυτων των αληταραδων , οπως τους αποκαλει ('εμεις τη βγαλαμε στην Κατοχη, δεν θα μας ξεκανουν οι αληταραδες'!)...

Σε ολους αυτους λοιπον και σε μενα, αφιερωνω τη σημερινη μερα, ΟΧΙ σαν μνημοσυνο, -  πολλοι θα θελαν..-, αλλα σαν την Αρχη της Συνειδητοποιησης, της Θεμελιωσης δυνατων σχεσεων, της Αναζωπυρωσης παλιων φιλιων, των Ξεκαθαρισεων, των Αναθεωρησεων κι Επαναπροσδιορισμων, σαν ημερα Δυναμης, Αγωνα και Ξεκινηματος, συλλογικου και προσωπικου...

Γι αυτο "κυριες " και 'κυριοι' της κυβερνησης, - κι οχι μονο..-, μη βιαστειτε να θριαμβολογησετε, συμμαζεψετε επισης τα κροκοδειλια δακρια σας οι πιο 'ευαισθητοι', καθως το μονο που καταφερατε ειναι να μας κανετε πιο δυνατους.. 

Και για ενα πραγμα να ειστε σιγουροι....ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ!

 Ελένη Μαρβάκη,    εκπαιδευτικός σε διαθεσιμότητα