Μόνο...
1058 τελικά θα είναι οι τυχεροί απο τους 200.000 υποψηφίους για το
ταξίδι αποικισμού χωρίς επιστροφή, στον Άρη, στο πλαίσιο του
προγράμματος Mars One.Απο αυτούς το 55% θα ειναι άντρες και το 45% γυναίκες. Το 63% θα ειναι κάτοχοι πτυχίου ή ανώτερων τίτλων και το 3% γιατροί.
Το 76% εργάζονται, το 15% πηγαίνουν ακόμα σε κάποιο σχολείο/ σχολή ενώ το 8% είναι άνεργοι. Όσον αφορά την προέλευσή τους, το 43% προέρχονται από την Αμερική, το 27% από την Ευρώπη, το 21% από την Ασία, το 5% από την Αφρική και το 4% από την Ωκεανία. Το 34% των επίδοξων αποίκων είναι ηλικίας κάτω των 25, το 65% βρίσκεται μεταξύ 26 και 55 και το 2% είναι άνω των 56. Γενικότερα, στον δεύτερο γύρο συμμετέχουν υποψήφιοι από 107 χώρες. Ωστόσο, το «παιχνίδι» δεν έχει τελειώσει για αυτούς που δεν προκρίθηκαν, καθώς είναι πιθανή η επιλογή επιπλέον υποψηφίων στο μέλλον.
Το σχέδιο προβλέπει ότι την δημιουργία μόνιμης αποικίας στον Άρη έως το 2023.
«Και συ τι δουλειά κάνεις, ρε Γκρούεζα;»
Του Νίκου Μπογιόπουλου: Η στήλη παρότι ανακουφισμένη από τις
εξελίξεις στο θέμα Τομπούλογλου, παρότι ικανοποιημένη που για μια ακόμα
φορά το καλό θριάμβευσε πάνω στο κακό, συνεχίζει να έχει μερικές
απορίες.
Απορία πρώτη: Με εκείνο το καθεστώς που θέλει τον κάθε αποτυχημένο πολιτευτάκια να πιάνει στασίδι στη διοίκηση του τάδε δημόσιου φορέα ή του δείνα δημόσιου οργανισμού, τι γίνεται; Με το μοντέλο που θέλει το κάθε παράσιτο του κομματικού σωλήνα, τον κάθε ασπάλακα της συνομοταξίας «τα δικά μας παιδιά» να βολεύεται σα βδέλλα πάνω στο σώμα της κοινωνίας, τι γίνεται; Κάτι μας λέει ότι το έργο συνεχίζεται κανονικότατα. Όπως ακριβώς το έλεγε ο Μαυρογιαλούρος (Κωνσταντάρας) στον Γκρούεζα (Παπαγιαννόπουλο): «Και πώς ζεις εσύ ρε Γκρούεζα, τι δουλειά κάνεις;» ρωτούσε ο Κωνσταντάρας τον κομματάρχη Παπαγιαννόπουλο. «Μα εγώ είμαι του κόμματος, κύριε υπουργέ», απαντούσε εκείνος αφοπλιστικά...
Απορία δεύτερη: Μέσω του ΕΣΠΑ διεξάγεται ένας τρελός χορός εκατομμυρίων που αφορούν σε δράσεις (και) στον τομέα Υγείας. Θυμίζουμε ότι το ΕΣΠΑ δεν το χαρίζει κανένας. Είναι λεφτά των φορολογουμένων της Ευρώπης (και της Ελλάδας) που υποτίθεται ότι επιστρέφουν στους λαούς. Αμ δε! Το «βάζο» στο οποίο ο Τομπούλογλου έβαλε το δάκτυλο για να γλείψει λίγο από το «μέλι» αφορά σε 2,8 εκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για πρόγραμμα για την πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας. Που όμως περιλαμβάνει μόνο 40.000 μαθητές. Οι άλλοι; Και που πάνε αυτά τα λεφτά; Προσέξτε: τα 2 εκατομμύρια πάνε σε μισθούς 8μηνιτών που θα τρέξουν το πρόγραμμα, γύρω στις 300.000 ευρώ είχαν προβλεφτεί για ενημερωτικά έντυπα κι άλλα 300 χιλιάρικα για ημερίδες. Όλα αυτά είναι, φυσικά, νόμιμα...
Αλήθεια, όμως: Σε μια χώρα με τέτοια προβλήματα στο χώρο της Υγείας γιατί τα εκατομμύρια πηγαίνουν για ψηφοθηρική εκμετάλλευση στη λογική «δούλεψε 8 μήνες και ζήσε με ψίχουλα» και δεν αξιοποιούνται για τη στελέχωση με μόνιμο προσωπικό της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ή με σχολίατρους που θα αφορούν στο σύνολο του νεανικού πληθυσμού; Γιατί νοσοκομεία, όπως το «Παίδων», να έχουν ανάγκη από ιδιωτικές διαφημιστικές εταιρείες για τη δημοσιότητα του όποιου προγράμματος; Υπάρχει καλύτερη διαφήμιση από το ίδιο το έργο και από τα ίδια τα αποτελέσματα της πρόληψης; Το Δημόσιο στερείται φορέων που θα αναλάβουν με όρους αχρήματης οικονομίας το έργο της δημοσιοποίησης του μηνύματος, ειδικά όταν αυτό αφορά σε ζητήματα Υγείας; Και γιατί αυτά τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (που βεβαίως στην περίπτωση του «Παίδων» νομίμως, σύμφωνα με τα καθέκαστα της ΕΕ, διεκδίκησε η εταιρεία, η οποία πολύ καλά έκανε και έβγαλε στη σέντρα τον Τομπούλογλου) δεν αξιοποιούνται όχι για «επικοινωνηθεί» το άλφα ή το βήτα πρόβλημα, αλλά για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα;
Επαναλαμβάνουμε: Όλα αυτά, από την μηχανή που – αδιαλείπτως- βγάζει «Γκρούεζες» μέχρι τους τρελούς χορούς εκατομμυρίων στους οποίους χορεύουν οι «Τομπούλογλου», γίνονται νόμιμα. Με χαρτιά, με σφραγίδες, με αποφάσεις της Βουλής, της ΕΕ και των κυβερνώντων. Ε, αυτό ακριβώς είναι το θέμα: Στο σύστημα που ακρογωνιαίος λίθος της λειτουργίας του είναι η εκμετάλλευση και το ίδιον όφελος, όταν όλα υποτάσσονται στο κέρδος, το ατομικό, το ιδιωτικό, το ιδιοτελές κέρδος, κι όταν όλα αυτά γίνονται στο φως της ημέρας, δε χρειάζεται πολλή φαντασία για το τι συμβαίνει όταν πέφτει η «νύχτα». Τότε, μόλις «σκοτεινιάσει», η ιδιοτέλεια και ο ατομισμός παραδίδουν τη σκυτάλη στα «αδελφάκια» τους: Τη μίζα, την αρπαχτή, τη διαπλοκή, τη λαδιά, την κομπίνα και στο κατάντημα (σσ: στο σημείο αυτό εκτός από τον κ.Τομπούλογλου, παρακαλούμε να μεταφερθούν τα χαιρετίσματά μας και στον κ.Λιάπη)...
Αλλά – χρονιάρες μέρες που είναι - δεν χρειάζεται να χαλάμε τις καρδιές μας. Ας μείνουμε στα «σημαντικά», τα οποία σύμφωνα με το τρέχον «αφήγημα» είναι τα εξής: Πρώτον, ο Τομπούλογλου εντοπίστηκε να παίρνει μίζα. Δεύτερον, ο κ.Σαμαράς τον διέγραψε από τη ΝΔ. Τρίτον, ο κ.Άδωνις Γεωργιάδης έδωσε συγχαρητήρια στην Αστυνομία που τον συνέλαβε. Και κάπως έτσι όλα επανήλθαν στον υπέροχο κόσμο της ηθικής. Και της νομιμότητας. Δεν έχουμε, λοιπόν, παρά να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το «τομπουλογλο-θέαμα» στα κανάλια με ένα αίσθημα δικαίωσης για την τροπή που πήραν τα πράγματα. Ας κάνουμε και το χατίρι των θεματοφυλάκων της εξουσίας: Να τους εξάρουμε για την αποφασιστικότητά τους στην πάταξη της διαφθοράς. Άλλωστε πρόκειται, ως γνωστόν, για μία εξουσία που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της. Και κυρίως δεν ανέχεται τους Τομπούλογλου στις καρέκλες της...
Υστερόγραφο: Όποιος αισθάνεται ότι πάει να σκάσει από την ευτυχία της «κάθαρσης» που προσφέρει στο Έθνος η νέα σταυροφορία κατά της διαφθοράς, δεν θα έβλαπτε να πάρει τον αιθαλομιχλούχο αέρα του κάνοντας μια βόλτα στα μαγαζιά, εκεί κατά τις 12 το βράδυ. Όλο και κάποιος εμποροϋπάλληλος θα έχει μείνει δεμένος στις αλυσίδες της μισθωτής σκλαβιάς του για να μας κάνει «λευκές τις νύχτες». Έτσι αποφάσισαν οι ταγοί της πόλης. Είναι οι ίδιοι που μας έχουν κάνει μαύρες τις μέρες...
enikos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου