Τα όσα θλιβερά και απαράδεκτα συνέβησαν στη Μανωλάδα είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας πραγματικότητας όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Ελλάδα. Τα μεταναστευτικά ρεύματα τόσο από τα Βαλκάνια και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπη σε πρώτη φάση όσο και από την Ασία στη συνέχεια, έκανε την ελληνική περιφέρεια να γεμίσει από «φραπεδόμαγκες» και «ωχαδερφάκηδες».
Διάβαζα προσφάτως πως στην Ισπανία μέχρι και το 2009 δίνονταν κάπου 20.000 άδειες το χρόνο σε μετανάστες για να εργαστούν νόμιμα στο μάζεμα της φράουλας. Από το 2009 και μετά, αφότου ξέσπασε η κρίση δηλαδή, οι άδειες αυτές δεν ξεπερνάνε πλέον τις 4000. Αυτό προφανώς σημαίνει πως χιλιάδες Ισπανοί επέστρεψαν στις αγροτικές δουλειές. Σημαίνει πως όταν ο Ισπανός άνεργος δεν βρίσκει άλλη διέξοδο θα πάει να μαζέψει φράουλες.
Εδώ. ποια χωράφια και ποιες φράουλες; «Παλιά, πολύ παλιά» απαντούν όσοι επιλέγουν να κάθονται αραχτοί και να «μαζεύουν ήλιο». Δεν είναι μόνο το χαμηλό μεροκάματο. Πιστεύω πως πολλοί παραγωγοί θα έδιναν καλύτερο μεροκάματο σε Έλληνες εργάτες. Είναι κυρίως η «εύκολη ζωή» που έγινε βίωμα στον Έλληνα. Οι αγροτικές δουλειές είναι δύσκολες και πολύωρες. Σιγά μη πάει το «παιδί» να μαζεύει φράουλες από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Θα το συζητούσε βέβαια να πάει υπό κάποιες προϋποθέσεις. Να δουλεύει ας πούμε για κάνα τετράωρο, να παίρνει και κάνα πενηντάρικο, να έχει και βοηθό έναν πακιστανό. Από την άλλη, θα πάει στο χωράφι με τάπερ; Δεν θα έπρεπε να έχει κοντά ένα «Απολλώνιο» για τη «λιγούρα»; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει και ένα καφέ ώστε στο διάλλειμα της μιας ώρας (μέσα στο τετράωρο) να πεταχτεί να πιει ένα παγωμένο «φρεντοτσίνο»;
Ακούω όσους λένε πως η αγροτική παραγωγή μπορεί να γίνει συγκριτικό πλεονέκτημα για την εθνική οικονομία. Επί της αρχής αυτό είναι σωστό. Αλλά αγροτική παραγωγή που θα δουλεύουν οι «άλλοι», αγροτική παραγωγή με τεμπελιά και ραχάτι δεν οδηγεί πουθενά. Είναι το απόλυτο παράδοξο σε μια χώρα με χιλιάδες ανέργους, ειδικά μεταξύ των νέων, να μην υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για μια έστω εποχιακή απασχόληση πότε με τις φράουλες, πότε με τα ροδάκινα, πότε με τα πορτοκάλια.
Η νοοτροπία της «φραπεδούπολης», του καναπέ και του χαβαλέ δεν είναι η νοοτροπία που μπορεί να μας βοηθήσει να πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Καλές οι θεωρίες περί νέων αναπτυξιακών προτύπων αλλά να συνειδητοποιήσουμε κάποια στιγμή και σε ποια κοινωνία απευθύνονται.
Καλή διασκέδαση απόψε στην ….παραλιακή!
ΥΓ: Αληθεύει πως για τα εγκαίνια επανεκκίνησης της Ολυμπίας Οδού που έκαναν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, επιστρατεύτηκαν εργάτες της εταιρείας «ΑΚΤΩΡ» από άλλα εργοτάξια και ντύθηκαν με γιλέκα της «Ολυμπίας Οδού» για να είναι πιο πειστικό το μήνυμα πως το έργο ξεκίνησε; Τι να κάνει και η εταιρεία; Έχουν την υπόθεση των κατασκευαστικών να «σέρνεται» στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και θα κάνει ό,τι της πει το Μαξίμου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου