ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΓΚΑΡΕΤ, Ο ΒΙΟΛΟΝΙΣΤΑΣ ΤΗΣ ΡΟΚ

Ο Βιβάλντι συναντά τους U2, ο Μπετόβεν τούς Metallica και ο Ντέιβιντ Γκάρετ στηρίζει αυτές τις «συναντήσεις» µε όλες του τις δυνάµεις. Και οπωσδήποτε µε το βιολί του.

Ο Ντέιβιντ Γκάρετ είναι το πιοδιάσηµο «ροκ» βιολί αυτή την εποχή. Εχει και ρεκόρ – όπως πιστοποιεί και το βιβλίο ρεκόρ Γκίνες, το 2008 ο Ντέιβιντ Γκάρετ έγινε το πιο γρήγορο βιολί στον πλανήτη. Επαιξε 13 νότες σε ένα δευτερόλεπτο. Αν υπάρχει µια εικόνα γιατον κλασικό βιολονίστα, ο Γερµανοαµερικανός Ντέιβιντ Γκάρετ, πάντως, δεν την έχει. Εχει µακριά µαλλιά, φοράει χοντρές µπότεςµοτοσυκλετιστή, στενά τζιν παντελόνια – θα µπορούσε άνετα να είναι µέλος µιας ροκ µπάντας. Ισωςκαι χαρντ-ροκ µπάντας. Εχεις την εντύπωση ότι από κάπου θα εµφανίσει την ηλεκτρική κιθάρα και θα αρχίσει να παίζει µε πώρωση. Μα, παίζει µε πώρωση, είναι ένας ροκ σταρ µε Στραντιβάριους.Στο κάτω κάτω, όλοι έχουµε κουραστεί µε τα κλισέ. Παιδί - θαύµα της κλασικής µουσικής, ο 30χρονος σήµερα Γκάρετ παίζει Μπετόβεν και µετά Metallica καιΜπαχ, και µετά Νirnava. Στον καινούργιο τουδίσκο,που λέγεται«Rock Symphonies», κάνει ακριβώςαυτό: συνδυάζει «Τέσσερις Εποχές» και Vertigo,Βιβάλντι και Μπόνο, ένα κροσόβερ από την κλασική στη ροκ, το οποίο, όπως έχει φανεί, υπάρχει κοινό για να το αγαπήσει και να το αγοράσει. Ο Γκάρετ δικαιώνει τη φήµη του ως ο Τζίµι Χέντριξ του βιολιού και το υποστηρίζει:

«Η κλασική και το ροκ πάντα είχαν κοινό στοιχείο την αίσθηση του ρυθµού.Ο Σοπέν και ο Παγκανίνι ήταν οι Τζίµι Πέιτζ και Τζίµι Χέντριξ της εποχής τους, είδωλα σαν ροκ σταρ».

Γεννηµένος στο Ααχεν της Γερµανίας το 1980, γιος ενός γερµανού δικηγόρου και µιας αµερικανίδας µπαλαρίνας, ο µικρός Ντέιβιντ ζήλεψε το βιολί που ο πατέρας του είχε κάνει δώρο στον µεγάλο αδελφό του και άρχισε να προσπαθεί να παίξει – από τα 4 του χρόνια. Στα 13 του είχε βγάλει δύο CD, είχε αρχίσει τις εµφανίσεις στην τηλεόραση, ενώ συνέχιζε σπουδές καικαλλιεργούσε το µουσικό ταλέντο του.

«Στο σπίτι υπήρχε πάντα κλασική µουσική» (λέει στην «Corriere Della Sera», µε αφορµή τις εµφανίσεις του στην Ιταλία). «Στα 15 µου ένιωσα πως δεν µε ενδιέφεραν πολύ τα ωδεία και άρχισα να αποµακρύνοµαι και να ακούω όλο και πιο πολύ άλλα πράγµατα, όπως Guns ‘n’ Roses και Nirvana».

Η ιδέα να γίνει ένας «κανονικός» βιολονίστας δεν τον ενθουσίαζε ακριβώς. «Στα είκοσί µου χρόνια σπούδαζα στο Julliard στη Νέα Υόρκη και πήγαινα σε πάρτι φίλων. Από κλασική εκείνοι δεν ήξεραν, έτσι ήµουν υποχρεωµένος να παίζω µε το βιολί ροκ επιτυχίεςστους φίλους µου για να τους ευχαριστήσω και να τους κρατήσω το ενδιαφέρον».

Αλλά δεν είναι µόνοτο ρεπερτόριο, είναι και το στυλ. Είναι ο πιο γρήγορος του κόσµου στο βιολί, αν και ξέρει πως αυτό – η ταχύτητα στην εκτέλεση του κοµµατιού – είναικαλό, αλλά δεν φτάνει.

«Η ταχύτητα είναιένα στοιχείο, αλλά δενείναι το βασικό. Γιανα κάνεις µουσική,κλασική ή όποια άλλη, χρειάζεται να έχεις ψυχή».

Καθώς τον παρακολουθούν στη σκηνή να παίζει, οι θεατές αναρωτιούνται αν πρόκειται στο τέλος να σπάσει το βιολί. Οπως έκανε παλιά ο Πιτ Τάουνσεντ των Who, που διέλυε την κιθάρα του. Και όντως συνέβη µια φορά. Και ήταν ένα Στραντιβάριους του 1710. «Μ’ έπιασε πανικός τότε… Με όλο τον σεβασµό στον Πιτ Τάουνσεντ, ένα Στραντιβάριους δεν είναι και τόσο εύκολο να το αντικαταστήσεις».