Ενα Tetris την ημερα τον γιατρο τον κανει περα

Το Tetris είναι ένα από τα δημοφιλέστερα ηλεκτρονικά παιχνίδια, από την εποχή που δημιουργήθηκε, στις αρχές τις δεκαετίας του ’80, μέχρι σήμερα. Ποιος θα φανταζόταν, όμως, πως τρεις περίπου δεκαετίες μετά το πρώτο «line score», το Tetris θα γινόταν αντικείμενο μελέτης για την επιστήμη; Αυτό συνέβη στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου η Emily Holmes, επικεφαλής της έρευνας του τμήματος Ψυχιατρικής, αποφάσισε να μελετήσει την αλληλεπίδραση των διαφόρων τύπων παιχνιδιών με τις αναμνήσεις και τις εικόνες-flashback που έρχονται στο μυαλό μας.

60 υγιείς εθελοντές εκτέθηκαν σε video με τραυματικές εικόνες, όπως εικόνες επικίνδυνης οδήγησης από μεθυσμένους οδηγούς. Στην συνέχεια, αφού περίμεναν μισή ώρα, 20 από αυτούς έπαιξαν Tetris για δέκα λεπτά, άλλοι 20 έπαιξαν ένα παιχνίδι γνώσεων και οι υπόλοιποι 20 δεν έκαναν απολύτως τίποτα.

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως όσοι έπαιξαν Tetris, είχαν λιγότερα flashbacks από τις άσχημες εικόνες που είχαν δει από αυτούς που δεν έκαναν τίποτα, ενώ όσοι έπαιξαν το παιχνίδι γνώσεων είχαν τα περισσότερα flashbacks από όλους.
Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τα παιχνίδια που βασίζονται στο οπτικό περιεχόμενο, όπως το Tetris, βοηθούν στο να μην επανέρχονται τραυματικές εικόνες στο μυαλό. «Πιστεύουμε πως αυτό συμβαίνει επειδή το Tetris ανταγωνίζεται πηγές που χρησιμοποιούν την ίδια οπτική μνήμη. Αν το Tetris δεν απασχολούσε αυτή την οπτική μνήμη, το έδαφος θα ήταν ελεύθερο για τα flashbacks να έρθουν στο μυαλό μας», δήλωσε η Emily Holmes.

Προφανώς, η απλότητα στην οποία εστίασαν οι κατασκευαστές του Tetris, με τα γεωμετρικά σχήματα να σχηματίζουν ένα είδος puzzle, βοηθά το μυαλό με επίσης απλό τρόπο να απασχοληθεί και να μην επαναφέρει τραυματικές εμπειρίες ή εικόνες. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τα παιχνίδια γνώσης, αφού αυτά δεν χρησιμοποιούν τους ίδιους μηχανισμούς του εγκεφάλου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα λεκτικά παιχνίδια αλληλεπιδρούν με τους μηχανισμούς του εγκεφάλου που σχετίζονται με νοηματικούς μηχανισμούς, και είναι πολύ πιθανό να επιβάλλουν την δημιουργία αναμνήσεων.

Θα μπορούσε, τελικά, λένε οι ερευνητές, η συγκεκριμένη έρευνα να καταλήξει σε χρήσιμες εξελίξεις για τους ασθενείς με μετατραυματικές διαταραχές (post-traumatic stress disorder). «Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να γίνει κατανοητή η ανθρώπινη μνήμη και το πώς θα μπορούσαμε να την καθοδηγήσουμε με θετικό τρόπο», καταλήγει η Emily Holmes.