Τόλη εκεί στο νοσοκομείο που πήγες ,ενημερωσες τους παππούδες δίπλα σου , ότι τους κόψανε την σύνταξη επειδή κάποιοι σαν και σένα κλέβουνε το κράτος;
Τους το είπες , ή φοβάσαι μήπως τη νύχτα σου τραβήξουνε τα σωληνάκια και πας αδιάβαστος;

Εωράκαμεν τους ληστάς

Η αναφορά που ακολουθεί ανήκει στον Ιωάννη Πετράκη , υπαστυνόμο του Κιλκίς ο οποίος στις 6 Απριλίου 1923 αναφέρει στο τοπικό αστυνομικό τμήμα εγγράφως:

«Λαμπυριζούσης και σελαγιζούζης της σελήνης παρα λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε «σταθήτε, ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας» και απαντησάντων «κλάστε μας τα αρχίδια», απέδρασαν»

Γιατι ρε παιδια καμία ψηφο στη Γερμανία ; Ποιος θα πληρώσει τώρα; Πάλι θα τρέχει οΓιώργος;

ΘΕΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ

Ακομα και ο θεός τιμώρησε τους Γερμανούς και την Μέρκελ για την σταση τους απέναντι στην Ελλάδα και το Ευρωπαικό νόμισμα και τους εστειλε την Eurovision.
Αγγέλα πες αλεύρι... η διοργάνωση της βλακείας σε περιμένει

 Γεώργιος Σουρής (1853-1919)
Σατυρικός ποιητής

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

*******

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.
Θέλει ακόμα  -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που'χει
στο 'να λουστρίνι, στ'αλλο τσαρούχι.

Βαλτε τις με οποια σειρα θέλετε

ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗ

Πολεμος ξεκίνησε μεταξυ του επιχειρηματικού κόσμου και των πολιτικων με εκφραστή τον κ. Δασκαλόπουλο, πρόεδρο του ΣΕΒ.
Οπως όλους τους εργαζόμενους που τους πετάν στο δρόμο μόλις βρεθεί η ευκαιρία για φθηνότερο εργατικό δυναμικό,  έτσι και ολους τους ξεπουλημένους πολιτικούς που αφου τους χρησιμοποίησαν για τα χατήρια τους,  τώρα που ο κόσμος τους έχει απαξιώσει , τους πετάε αφού τους λοιδωρήσουν.
Κλασσική περίπτωση τιμωρίας του προδότη που τιμωρούν αυτοι που επωφελούνται της προδοσίας.
Ποτε πρέπει να καταλάβουν οι πολιτικοί ότι ο μόνος τρόπος να σωθούν είναι να ακολουθήσουν τον ορθό πολιτικό δρόμο και όχι τον επιχειρηματικό;
Ο δρόμος που έχουν ακολουθήσει δεν έχει συμμάχους απο κανένα στρατόπεδο.
Δεν παθαίνουν τίποτε λιγότερο παρα μόνο αυτό που τους αξίζει.

Ένα τηλεφώνημα αξίζει όσο μία αγκαλιά

Αποτελεσματική εξίσου με την αγκαλιά είναι η φωνή της μητέρας από το τηλέφωνο, στην περίπτωση που το παιδί –και όχι ο ενήλικας- αντιμετωπίζει μία δυσκολία και χρειάζεται στιγμιαία ανακούφιση.
Σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη που μελέτησε τη βιοχημεία των ανθρωπίνων σχέσεων, ακόμα και η ακρόαση της μητρικής φωνής στην άλλη άκρη του ακουστικού, μπορεί να δράσει το ίδιο αποτελεσματικά με την αγκαλιά της.

Τη έρευνα έκανε η ομάδα της δρ. Λέσλι Σέλτσερ από το πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Proceedings of Royal Society B» της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών.

Οι ερευνητές μέτρησαν το επίπεδο της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες και της κλασικής ορμόνης της ζεστασιάς και της αγάπης της ωκυτοκίνης, σε 61 εθελόντριες ηλικίας 7 ως 12 ετών.
Τα παιδιά εκτέθηκαν σε μία στρεσογόνα ενέργεια, την παρακολούθηση μίας ταινίας και την παρουσίασή της σε κοινό.
Ακολούθως το ένα τρίτο των κοριτσιών βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά της μαμάς τους, ένα τρίτο μίλησε στο τηλέφωνο μαζί της (αλλά δεν την είδε, ούτε την άγγιξε) και ένα τρίτο απλώς παρακολούθησε ένα ουδέτερο φιλμ.

Από την άλλη, η ωκυτοκίνη έφτασε στο υψηλότερο επίπεδό της στα παιδιά εκείνα που χώθηκαν με ανακούφιση στην μητρική αγκαλιά, ενώ σε υψηλά επίπεδα, ώρες μετά το πείραμα, έμεινε η ποσότητα ωκυτοκίνης και στα παιδιά που απλώς είχαν τηλεφωνηθεί με την μαμά τους.
Αντίθετα, σε όσα παιδιά δεν είχαν καμία μητρική επαφή, φυσική ή τηλεφωνική, η ωκυτοκίνη τους παρέμεινε σταθερά πολύ χαμηλή.

Η ωκυτοκίνη, που συναντάται μόνο στα θηλαστικά, έχει γίνει διάσημη ως «η ορμόνη της αγκαλιάς», καθώς παρέχει ένα αίσθημα συναισθηματικής ασφάλειας, εμπιστοσύνης και ζεστασιάς.
Διευκολύνει την ανάπτυξη δεσμών αγάπης μεταξύ γονιών και παιδιών, αλλά επίσης ερωτικών σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων και σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ αγνώστων ανθρώπων.

Μέχρι τώρα οι έρευνες είχαν δείξει ότι η ωκυτοκίνη αυξάνεται μέσω της άμεσης φυσικής επαφής. Τα προηγούμενα πειράματα είχαν, όμως, γίνει κυρίως σε τρωκτικά και έτσι δεν είχαν λάβει υπόψη την επίδραση της ομιλίας.
Για πρώτη φορά τώρα, αποδεικνύεται ότι αυτή η ισχυρή βιοχημική ουσία μπορεί να ενεργοποιηθεί απλώς και μόνο με τις λέξεις, χωρίς καν να υπάρχει οπτική και φυσική επαφή (αρκεί μια τρυφερή τηλεφωνική συνομιλία).

H οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής

Ακολουθωντας τον παρακάτω σύνδεσμο θα λυσετε πολλές απορίες που πιθανό να έχετε  για την παγκόσμια οικονομία ,  το ΔΝΤ και την παγκόσμια τράπεζα  και το ρόλο που διαδραματίζουν . Αποτελείται απο 10 εννιάλεπτα videos στο  you tube.

Αξίζει να τα δείτε όλα.


http://www.youtube.com/watch?v=9loPiyKm-z8

ΚΟΥΙΖ

Βρείτε τις διαφορές σε δύο φωτογραφίες του Αλογογκούφη και κερδίστε.

Ο ΣΥΝΔΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ.ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΑ 10 VIDEOS

http://www.youtube.com/watch?v=62ueo11ErzM

Και η απεχθεια για τις ΗΠΑ το ΔΝΤ κλπ  κλπ συνεχίζεται όλο και πιο έντονη.......

Ο ΑΛΟΓΟΓΚΟΥΦΗΣ ΣΤΗΝ ΑΣΟΕΕ;

Ειναι δυνατόν να είμαι φοιτητης οικονομικής σχολής και να δεχθω όχι μόνο να με διδάξει ο Αλογογκούφης αλλά και να εξετάσει αν είμαι και ικανός να περάσω το έτος;
Απολυση απο το Πανεπιστήμιο ,όπως προβλέπεται και για την μειωση του δημοσιονομικού ελλείματος,  και επιστροφή των κλεμμένων άμεσα .
Γιατί θα πρέπει ως φοιτητης να ανεχομαι αποτυχημένες θεωρίες ενός προς φυλάκιση πολιτικού;

Γιατι κανεις δεν αναφερεται στην καταστροφική τριετία Μητσοτακη;

Με βάση τον πολυδημοσιευμένο πίνακα  της αυξησης του Ελληνικού δημόσιου χρέους εχουν  κατηγορηθεί οι πάντες. Οι πάντες  εκτός απο τον Μητσοτάκη.
Εαν παρατηρήσουμε λοιπόν , θα δούμε την τεράστια αύξηση του χρεόυς στην τριετία Μητσοτάκη  ,που συνοδεύτηκε απο περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και αποκρατικοποιήσεις ( παράλληλα πολυ φαί) .
Τοτε υπουργός οικονομίας και οικονομικών ήταν ο Μάνος (οπαδός της καταργησης της μονιμότητας των άλλων και όχι της δικής του).
Γιατί κανείς δεν αναφέρεται στην καταστροφική τριετία του ;
Γιατί ο ίδιος μιλάει σαν να τον εμποδίσαν να τελειώσει το πετυχημένο έργο του;

ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ: Οι βασικές αιτίες της χρεοκοπίας ενός κράτους, τα αποτελέσματα της για τους πιστωτές, τον κρατικό μηχανισμό, την οικονομία και τους πολίτες της χώρας, οι διάφοροι μέθοδοι αποφυγής της, οι λανθασμένοι χειρισμοί, ιστορικά παραδείγματα κρατικών πτωχεύσεων και οι δείκτες μέτρησης-αξιολόγησης του κινδύνου της χρεοκοπίας ενός κράτους

Τον τελευταίο καιρό ευρίσκεται κανείς όλο και πιο συχνά «αντιμέτωπος» με μία «πεποίθηση» που κυριαρχεί παντού, σε σχέση με τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας μας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει ήδη «πτωχεύσει», ενώ αρκετοί κατακρίνουν, θεωρούν ένοχους καλύτερα για την πιθανή «χρεοκοπία», τις κυβερνήσεις μας. Κάποιοι άλλοι, μεταξύ των οποίων και οι κυβερνώντες, ενοχοποιούν την «προδιάθεση» των ελευθέρων επαγγελματιών, καθώς επίσης των μικρομεσαίων κυρίως επιχειρήσεων μας στη φοροδιαφυγή.

Δυστυχώς, ελάχιστοι «ενοχοποιούν» τη συνεχώς διευρυνόμενη επέκταση και τη «στρατηγική» φοροαποφυγή κάποιων ελληνικών και διεθνών πολυεθνικών (για παράδειγμα, στο έτος 2008, σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, η ΕΧΑΕ, ιδιοκτήτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών, με κέρδη 105 εκ. € πλήρωσε φόρο 13 εκ. € - δηλαδή πραγματικός συντελεστής 12,4% αντί 25%, ενώ η ΤΙΤΑΝ, με κέρδη 113,29 εκ. €, πλήρωσε φόρους 7,3 εκ. € - πραγματικός συντελεστής 6,47% κλπ), τη «δυσλειτουργία» της δημόσιας διοίκησης, η οποία κάποτε κυβερνάει αυθαίρετα, «ερήμην» δηλαδή των εκάστοτε πολιτικών, καθώς επίσης τη συνεχή «εκποίηση» των κερδοφόρων, κρατικών ή ιδιωτικών, επιχειρήσεων μας.

Θεωρώντας ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος μίας χρεοκοπίας, ο οποίος είναι βέβαια υπαρκτός για κάθε επιχείρηση και για κάθε κράτος, είναι ακριβώς η ολοκληρωτική επικράτηση αυτής της «πεποίθησης» η οποία, εκτός των άλλων, δυσχεραίνει τα μέγιστα τις κυβερνήσεις (όπως άλλωστε και τις επιχειρήσεις) στη λήψη των απαιτούμενων διορθωτικών, «αντιθετικών» καλύτερα μέτρων και αντιμετωπίζοντας τη χώρα σαν μία «δική μας» υπερμεγέθη επιχείρηση, από τη σωστή λειτουργία της οποίας εξαρτάται απόλυτα το μέλλον όλων μας (δεν πρόκειται ασφαλώς να μεταναστεύσουμε, για να αποφύγουμε τις συνέπειες), θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε σε γενικές γραμμές το θέμα της «πτώχευσης» ενός κράτους.    

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Κατ’ αρχήν, η χρεοκοπία ενός κράτους είναι ουσιαστικά η επίσημη εξαγγελία της κυβέρνησης του, με την οποία καθιστά διεθνώς γνωστή την αδυναμία της να πληρώσει τα ληξιπρόθεσμα χρέη της χώρας της (εξ ολοκλήρου, ενός μέρους ή των τόκων τους). Επίσης η «στάση πληρωμών», στην οποία εκ των πραγμάτων υποχρεώνεται (άδεια ταμεία, αδυναμία πρόσθετου δανεισμού), ανεξάρτητα από το εάν έχει προηγηθεί ή όχι κάποια επίσημη ανακοίνωση.

Περαιτέρω, η κυριότερη αιτία της χρεοκοπίας ενός κράτους (όπως και μίας επιχείρησης) είναι αναμφίβολα η υπερχρέωσή του (οι πολεμικές συρράξεις και οι επαναστατικές αλλαγές πολιτεύματος – για παράδειγμα, η μη πληρωμή των χρεών της Γαλλίας των Βουρβόνων από τη γαλλική επανάσταση -  είναι άλλοι λόγοι), η οποία μπορεί να προέλθει:

(α)  από την κερδοσκοπική επίθεση εναντίον του εθνικού νομίσματος (κίνδυνος που σε μία χώρα της Ευρωζώνης δεν υφίσταται, λόγω του κοινού νομίσματος),

(β)  από την αρνητική οικονομική συγκυρία στις χρηματαγορές, η οποία μπορεί να καταστήσει αδύνατο ακόμη και τον «υγιή», τον εγγυημένο δηλαδή δανεισμό της (ένας κίνδυνος υπαρκτός σήμερα – παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση εν εξελίξει - ακόμη και για μία χώρα της Ευρωζώνης αφού, σύμφωνα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαγορεύεται να αγοράζει ομόλογα των κρατών-μελών της Ευρωζώνης),

(γ)  σαν αποτέλεσμα μίας «σειράς ετών» ελλειμματικών προϋπολογισμών, κατά τη διάρκεια των οποίων το κράτος δαπανούσε περισσότερα από όσα εισέπραττε, ενώ χρηματοδοτούσε τα ελλείμματα του με συνεχώς αυξανόμενα δάνεια (ομόλογα) από τους πολίτες, από τις τράπεζες, από επενδυτές και από άλλα κράτη,

(δ)  από το συνδυασμό, από την χρονική «συνύπαρξη» δηλαδή των παραπάνω διαφορετικών αιτιών (από την ταυτόχρονη εμφάνιση της δεύτερης και της τρίτης αιτίας, όσον αφορά μία χώρα της Ευρωζώνης).

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Η πτώχευση ενός κράτους επιβαρύνει τους πάσης φύσεως πιστωτές του, το ίδιο το κράτος, την Οικονομία του και τους Πολίτες του. Αναλυτικότερα, διακρίνουμε τα εξής:

(α)  Όπως είναι φυσικό, οι πιστωτές ενός κράτους χάνουν εξ’ ολοκλήρου ή ένα μέρος αυτών που του έχουν δανείσει, καθώς επίσης τους τόκους των χρημάτων τους. Συχνά βέβαια, στα πλαίσια διεθνών διαπραγματεύσεων, συμφωνείται η πληρωμή ενός ποσοστού των χρεών (για παράδειγμα, στη γνωστή κρίση της Αργεντινής οι πιστωτές έχασαν μέχρι και το 75% των απαιτήσεων τους), η αποπληρωμή των οποίων «ρυθμίζεται» διαφορετικά, συνήθως ανάλογα με το «είδος» των πιστωτών (εσωτερικού, εξωτερικού, ιδιώτες, κράτη κλπ).

(β)  Όταν πτωχεύσει ένα κράτος, μηδενίζει (περιορίζει σημαντικά) τις υποχρεώσεις του απέναντι στους πιστωτές του - γεγονός που «ελαφρύνει» τον προϋπολογισμό του, τόσο κατά το ποσόν των τόκων, όσο και των δόσεων επιστροφής των δανείων (χρεολυσίων). Το ίδιο το κράτος «επιβαρύνεται» κυρίως λόγω της απώλειας της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας του, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα τον πιστοληπτικό του «θάνατο». Δηλαδή, το κράτος δεν είναι πλέον σε θέση να δανείζεται από τις χρηματαγορές, πόσο μάλλον με λογικά επιτόκια.

(γ)  Τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας ενός κράτους στην Οικονομία του είναι καταστροφικά. Αμέσως μετά ακολουθεί

• μία πολύ μεγάλη τραπεζική κρίση (οι τράπεζες είναι συνήθως αυτές που κατέχουν σημαντικό μέρος των ομολόγων δημοσίου, τα οποία υποχρεούνται να «αποσβέσουν»),
• μία εκτεταμένη οικονομική κρίση (η εσωτερική ζήτηση μειώνεται, οι επενδυτές αποσύρουν μαζικά το σύνολο των χρημάτων τους, η παραγωγή συρρικνώνεται, ο πληθωρισμός «καλπάζει», το χρηματιστήριο καταρρέει, η αγορά των ακινήτων επίσης, λόγω απουσίας αγοραστών κλπ) και
• μία νομισματική κρίση (οι ξένοι επενδυτές «αποφεύγουν» για μεγάλο χρονικό διάστημα τη «χρεοκοπημένη» Οικονομία).         

(δ)  Ή χρεοκοπία ενός κράτους σημαίνει πρακτικά για τους Πολίτες του τη μείωση των αποταμιεύσεων τους, είτε επειδή είναι πιστωτές του κράτους τους, είτε επειδή το νόμισμα υποτιμάται ραγδαία (δεν ισχύει για τις χώρες του Ευρώ), ενώ δεν προλαβαίνουν να κάνουν αναλήψεις από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Η έμμεση επιβάρυνση τους όμως από τα καταστροφικά αποτελέσματα στην Οικονομία του κράτους (τράπεζες, επιχειρήσεις κλπ) είναι πολύ πιο επώδυνη, κυρίως λόγω της υψηλής ανεργίας που ακολουθεί, καθώς επίσης της απώλειας όλων σχεδόν των κοινωνικών παροχών (παιδεία, υγεία κλπ) που απολάμβαναν.

ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Συνεχίζοντας, υπάρχουν αρκετές δυνατότητες για να αποφύγει ένα κράτος την οριστική του χρεοκοπία. Εάν όμως δεν υπάρξει, από αρκετό χρονικό διάστημα πριν το «μοιραίο», η ανάλογη σοβαρότητα, καθώς επίσης η απόλυτη «συναίνεση» των εργαζομένων, των συνδικάτων, των επιχειρήσεων και των πολιτικών κομμάτων του, είναι εξαιρετικά δύσκολο να έχουν θετικό αποτέλεσμα. Σε γενικές γραμμές είναι οι εξής:

(α)  Η δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών, όπου «ύστατος» στόχος τους είναι ο περιορισμός των κοινωνικών παροχών, ενώ προέχει η ελαχιστοποίηση των διαφόρων ενισχύσεων-επιδοτήσεων (μέτρα στήριξης, φοροελαφρύνσεις κλπ), καθώς επίσης των μισθών και άλλων εξόδων που συνιστούν μεγάλο μέρος της επιβάρυνσης του ετήσιου προϋπολογισμού (οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θεωρούνται ανελαστικοί - δεν μπορούν να μειωθούν δηλαδή, επειδή προστατεύονται από συλλογικές συμβάσεις, αλλά ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων μπορεί να περιορισθεί σημαντικά).

(β)  Η αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων, καθώς επίσης η επιβολή νέων φόρων σε όλους ανεξαιρέτως τους Πολίτες (επιχειρήσεις) της χώρας (η αυθαίρετη επιλογή κάποιων «πλουσίων» φορολογουμένων και η εσφαλμένη, η «απατηλή» δηλαδή παρουσίαση της έκτακτης φορολόγησης τους σαν «αναδιανεμητικό μέτρο», οδηγεί συνήθως σε αντίθετα αποτελέσματα).    

(γ)  Ο «τεχνητός» πληθωρισμός, μέσω των χαμηλών επιτοκίων (όπως στις Η.Π.Α. σήμερα και όχι μόνο) και η αύξηση της ποσότητας των χρημάτων στην αγορά, χωρίς αντίστοιχη αύξηση του ΑΕΠ, καθώς επίσης η υποτίμηση (διολίσθηση) του νομίσματος (οι «λύσεις» αυτές δεν μπορούν να εφαρμοσθούν στις χώρες της Ευρωζώνης).

(δ)  Η δυσμενέστερη όλων ίσως είναι η επιβολή «καταναγκαστικών μέτρων» εκ μέρους της κυβέρνησης, επί πλέον των συνήθων φορολογικών. Δηλαδή, οι ειδικοί φόροι εις βάρος της ατομικής περιουσίας των Πολιτών, καθώς επίσης των επιχειρήσεων (εδώ αιτιολογούνται οι «απαιτήσεις» των κυβερνήσεων για πλήρη καταγραφή, στις φορολογικές δηλώσεις, όλων των περιουσιακών στοιχείων των φορολογουμένων), οι οποίοι επιβάλλονται «καταναγκαστικά» από το κράτος, χωρίς τη συμφωνία τους και χωρίς να έχουν «προ-αναγγελθεί» στον ετήσιο προϋπολογισμό.

(ε)  Η χειρότερη μέθοδος όλων, ο πλέον λανθασμένος κυβερνητικός χειρισμός δηλαδή, είναι κατά την άποψη μας η «φυγή προς τα εμπρός» (front running), με την οποία ουσιαστικά επιδιώκεται η μείωση των δημοσίων χρεών ως ποσοστό επί του ΑΕΠ (όχι σαν απολύτου μεγέθους και ανεξαρτήτως του ύψους των δαπανών), μέσω της αύξησης του ίδιου του ΑΕΠ. Ο κίνδυνος αυτός είναι κατά πολύ πιο αυξημένος, όταν η «δομή» μίας χώρας (διαρθρωτικά προβλήματα, ανελαστικά μεγέθη, διεθνής ανταγωνισμός, μικρές εξαγωγές, μειωμένη παραγωγικότητα, χαμηλή ανταγωνιστικότητα κλπ), υποδηλώνει την αντικειμενική αδυναμία της να αυξήσει ορθολογικά το παραγόμενο ετήσιο προϊόν της.

Τέλος, ουσιαστικά ένα κράτος θεωρείται επίσημα χρεοκοπημένο, μόνο εάν οι Πολίτες του επιδείξουν «ανυπακοή» - εάν «επαναστατήσουν» δηλαδή και εμποδίσουν την εφαρμογή των καταναγκαστικών και λοιπών μέτρων που επιβάλλονται από την κυβέρνηση τους (σε μία χώρα του Ευρώ από την Κομισιόν, μέσω της εθνικής κυβέρνησης).                

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΩΝ

Ιστορικά παραδείγματα κρατικών πτωχεύσεων υπάρχουν πάρα πολλά (από το έτος 1750 και μετά, 64 χώρες έχουν χρεοκοπήσει σε 70 διαφορετικές περιπτώσεις – κάποιες περισσότερο από μία φορά), μεταξύ των οποίων της Γερμανίας (χρεοκόπησε το 1923 και το 1948), της Αυστρίας (1811), της Δανίας (1813), της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1876), της Σοβιετικής Ένωσης (1918, όπου αρνήθηκε να αποπληρώσει τα χρέη της τσαρικής Ρωσίας), της Ισπανίας (1557, 1575 και 1596), της Ρωσίας (1998), της Αργεντινής (2002), της Ισλανδίας (2007) κ.α.

Ειδικά όσον αφορά την Ισλανδία, στα πλαίσια της παρούσας χρηματοπιστωτικής κρίσης κρατικοποιήθηκαν οι τρείς μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, οι οποίες είχαν συνολικές υποχρεώσεις ίσες με το 900% τους ισλανδικού ΑΕΠ. Στις 16 Οκτωβρίου του 2008 όμως, η κυβέρνηση της χώρας δήλωσε ότι δεν μπορούσε να εξοφλήσει ένα ληξιπρόθεσμο ομόλογο μίας από αυτές (Glitnir Bank), ύψους 750 εκ. $ - γεγονός που σήμαινε ταυτόχρονα αδυναμία πληρωμών εκ μέρους της Ισλανδίας. Εν τούτοις, η χώρα δεν χρεοκόπησε «τυπικά», επειδή το ομόλογο δεν είχε εκδοθεί από την ίδια, αλλά από την τράπεζα που αναγκάσθηκε να κρατικοποιήσει για να μη χαθεί η αξιοπιστία στο τραπεζικό της σύστημα (μαζικές αναλήψεις, καταγγελία δανείων κλπ).       

ΔΕΙΚΤΕΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Υπάρχουν αρκετοί, διαφορετικοί δείκτες μέτρησης του κινδύνου της χρεοκοπίας μίας χώρας, οι οποίοι «χρησιμοποιούνται» τόσο από την ίδια «προληπτικά», όσο και από τις διεθνείς εταιρείες αξιολόγησης (για τον καθορισμό της πιστοληπτικής ικανότητας της, με βάση την οποία υπολογίζονται, μεταξύ άλλων, τα επιτόκια των ομολόγων του δημοσίου).  

(α)  Ένας σημαντικός δείκτης του κινδύνου χρεοκοπίας μιας χώρας, είναι η καθαρή θέση της – η αξία δηλαδή των περιουσιακών στοιχείων της που απομένει, εάν αφαιρέσουμε τις υποχρεώσεις της (η «μέτρηση» της καθαρής θέσης στη Γερμανία είναι υποχρεωτική από το Σύνταγμα της – στην Αυστρία μετρείται τακτικά, ενώ μόνο στην Ελβετία υπάρχει ένα ειδικό «φρένο δανεισμού», το οποίο εμποδίζει την υπερχρέωση της χώρας).

(β)  Ένας δεύτερος δείκτης είναι η πορεία (διαχρονικά) και το ύψος των επιτοκίων που πληρώνει μία χώρα για τα δάνεια που λαμβάνει. Όταν δεν ξεπερνούν πολύ το επιτόκιο μίας ισχυρής Οικονομίας (στην Ε.Ε. η Γερμανία με 3%), θεωρείται ότι δεν «υποδηλώνουν» κίνδυνο χρεοκοπίας (η Αργεντινή πλήρωνε, λίγο πριν πτωχεύσει, 40 ποσοστιαίες «μονάδες βάσης» - δηλαδή πάνω από 40% ).     

(γ) Επόμενος βασικός δείκτης είναι το ποσοστό των δημοσίων χρεών μίας χώρας, σε σχέση με το ΑΕΠ της αφού, όσο μεγαλύτερο εμφανίζεται, τόσο πιο πιθανή είναι η χρεοκοπία της (το 125% που υπολογίζεται για τη χώρα μας το 2010, είναι πολύ πάνω από το όριο ασφαλείας – 60%). Επίσης, το ποσοστό του εξωτερικού χρέους της σε σχέση με το ΑΕΠ (στη Μ. Βρετανία υπερβαίνει το 400%!).  

(δ)  Άλλοι δείκτες είναι η ρευστότητα, το ισοζύγιο πληρωμών, η ευκολία διάθεσης των δημοσίων ομολόγων, το έλλειμμα του προϋπολογισμού σε σχέση με το ΑΕΠ (η Ε.Ε. επιβάλλει το «σεβασμό» ενός ανώτατου ορίου 3%), οι εξαγωγές σε σχέση με το ΑΕΠ (υποδηλώνουν την ανταγωνιστικότητα μίας Οικονομίας), το ποσοστό των καταναλωτικών δαπανών που συμβάλλουν στο ΑΕΠ (στις Η.Π.Α. υπερβαίνει τα 75%, ενώ στη Γερμανία είναι αρκετά χαμηλότερο από το 50%), οι συνολικές αποταμιεύσεις των Πολιτών, τα χρέη των ιδιωτών, καθώς επίσης τα διαρθρωτικά και λοιπά προβλήματα της Οικονομίας (διαφθορά, γραφειοκρατία, απαρχαιωμένες δομές, μη ευέλικτη αγορά εργασίας κ.α.).    

(ε)  Επί πλέον σημαντικοί δείκτες είναι ο δανεισμός των επιχειρήσεων (εξαιρετικά επικίνδυνος στην Ελλάδα, όπου οι μεταχρονολογημένες επιταγές πλησιάζουν το 150% του ΑΕΠ, όταν σε άλλες χώρες δεν υφίσταται καν αυτός ο όρος), η χρηματιστηριακή αξία (κεφαλαιοποίηση) όλων των εισηγμένων επιχειρήσεων της χώρας (είναι θετικό να ξεπερνούν το δημόσιο χρέος της – στην Ελλάδα υπολογίζεται σήμερα γύρω στα 92,5 δις €, έναντι δημοσίου χρέους 300 δις €) και η έκθεση των εγχώριων τραπεζών σε πιστωτικούς κινδύνους - η Αυστρία θεωρείται «ύποπτη» χρεοκοπίας, επειδή οι τράπεζες της έχουν δανείσει στα κράτη της Α. Ευρώπης ποσό που υπερβαίνει το 100% του ΑΕΠ της χώρας (άλλες «ύποπτες» χώρες, εκτός της Ανατολικής Ευρώπης και εκτός αυτών που έχουμε ήδη αναφέρει – Ιταλία, Μ. Βρετανία - είναι η Ιρλανδία και η Ισπανία).

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Το χρήμα, σε πρώτη φάση, τυπώνεται ή δημιουργείται σε ηλεκτρονική μορφή από τις κεντρικές τράπεζες.
Η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η τράπεζα αυτή είναι μια ιδιωτική τράπεζα, δηλαδή οι μέτοχοί της δεν είναι τα κράτη και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις τους, αλλά ιδιώτες. Συγκεκριμένα, μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι οι κεντρικές τράπεζες των χωρών μελών της Ευρωζώνης, η συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών των οποίων ανήκει σε ιδιώτες. Για παράδειγμα, η κεντρική τράπεζα της χώρας μας είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος», η οποία είναι μια ιδιωτική τράπεζα, εισηγμένη στο χρηματιστήριο, στην οποία το ελληνικό δημόσιο κατέχει μόλις το 6.5% των μετοχών.

Οι κεντρικές τράπεζες σε όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο είναι, όπως η «Τράπεζα της Ελλάδος», ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ιδιώτες μεγαλομετόχους, των οποίων τα ονόματα δεν δημοσιεύονται. Παρ΄ όλα αυτά έχουν το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική όλων των χωρών της Δύσης, ένα προνόμιο που κανονικά θα έπρεπε να το είχαν αποκλειστικά οι λαοί και οι εκλεγμένες τους Κυβερνήσεις. Έχοντας το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική, οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες καθίστανται οι ρυθμιστές της παγκόσμιας οικονομίας, μια αρμοδιότητα, βέβαια, την οποία δεν ασκούν για το συμφέρον των λαών, αλλά για τα συμφέροντα των αγνώστων ιδιωτών μετόχων τους.

Ωστόσο, μόνο το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις κεντρικές τράπεζες για λογαριασμό των Κυβερνήσεων. Το υπόλοιπο 97.5% δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, με τη διαδικασία που περιγράφεται παρακάτω:

Οι Κυβερνήσεις δανείζονται χρήματα από ιδιώτες (π.χ. ιδιωτικές τράπεζες), με τόκο, δίνοντας σε αυτούς, σαν αποδεικτικό του δανεισμού, χαρτιά, τα οποία ονομάζονται κρατικά ομόλογα.
Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν κρατικά ομόλογα, που κατέχουν διάφοροι ιδιώτες επενδυτές. Τα ομόλογα αυτά τα αγοράζουν πληρώνοντας στους ιδιώτες επενδυτές χρήμα, το οποίο το δημιουργούν από το μηδέν για λογαριασμό της Κυβέρνησης, απλώς τυπώνοντάς το στους λογαριασμούς των ιδιωτών επενδυτών. Το χρήμα αυτό είναι το χρήμα που δημιουργείται από τις Κυβερνήσεις και αντιπροσωπεύει μόλις το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς.

Η ιδιωτική τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του ιδιώτη επενδυτή, αποκτά με τη διαδικασία αυτή μια πρόσθετη κατάθεση, η οποία, έστω, ισούται με Κ. Λόγω της ύπαρξης της κατάθεσης αυτής, η ιδιωτική τράπεζα έχει τη νομική δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρήμα, το οποίο ισούται με το 90% της κατάθεσης (90%*Κ). Το νέο αυτό χρηματικό ποσό η τράπεζα απλά το δημιουργεί από το μηδέν και το πληκτρολογεί στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού τον οποίο δανείζει. Έτσι, η τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του δανειολήπτη, αποκτά μια πρόσθετη κατάθεση ίση με 90%*Κ, η οποία της δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει πρόσθετο χρήμα ίσο με 90%*(90%*Κ) = 81%*Κ.

Το νέο αυτό χρηματικό ποσό κατατίθεται στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού που το δανείζεται και δίνει στην τράπεζά του τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρηματικό ποσό ίσο με 90%*81%*Κ = 0.73*Κ κ.ο.κ.

Με τη διαδικασία αυτή, στο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα δημιουργείται από το μηδέν και δανείζεται χρήμα ίσο με 0.9*Κ+0.9^2*Κ+0.9^3*Κ+....=9*Κ. Δηλαδή, οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν και δανείζουν χρήμα 9 φορές περισσότερο από το χρήμα το οποίο δημιουργήθηκε αρχικά από την κεντρική τράπεζα, για λογαριασμό της Κυβέρνησης.

Μάλιστα, λόγω διαφόρων εξαιρέσεων που έχουν θεσπιστεί στην υποχρέωση των τραπεζών να κρατούν το 10% των καταθέσεών τους σαν απόθεμα, στην πράξη οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν χρήμα 40 φορές περισσότερο από το χρήμα που δημιουργείται από την κεντρική τράπεζα, με αποτέλεσμα το 97.5% του χρήματος, που κυκλοφορεί, να δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες και μόλις το 2.5% από τις Κυβερνήσεις μέσω των κεντρικών τραπεζών.
Το σύστημα αυτό, δημιουργίας χρήματος και δανεισμού του από τις τράπεζες που περιγράψαμε, ισχύει σε σχεδόν παγκόσμια κλίμακα και ονομάζεται «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων» (fractional reserve banking).

Αποτέλεσμα της εφαρμογής του συστήματος αυτού είναι ότι το 97.5% περίπου του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες αποκομίζουν κέρδη με τους εξής δύο τρόπους:

1. Από τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των επιτοκίων δανεισμού και των επιτοκίων καταθέσεων, δηλαδή από το γεγονός, ότι δανείζουν το χρήμα που δημιουργούν με μεγαλύτερο επιτόκιο από το επιτόκιο, το οποίο δίνουν όταν το χρήμα αυτό κατατίθεται.

2. Από τις κατασχέσεις τις οποίες κάνουν σε αυτούς που χρωστάνε και αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που πήραν.

Απλούστερα, μπορούμε να πούμε, ότι το τραπεζικό σύστημα, το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, έχει αποκτήσει το προνόμιο να δημιουργεί σχεδόν όλο το χρήμα από το μηδέν και να το δανείζει, εισπράττοντας τόκους και κάνοντας κατάσχεση των περιουσιών αυτών που χρωστάνε.

Τα κράτη και οι λαοί έχασαν επομένως το δικαίωμα να δημιουργούν το χρήμα και το παραχώρησαν στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, δηλαδή στους Διεθνείς Τραπεζίτες. Έτσι εξηγείται για ποιο λόγο όλα τα κράτη του κόσμου και κατεξοχήν τα πιο πλούσια είναι χρεωμένα μέχρι το λαιμό στις τράπεζες, δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα του παγκοσμίου πληθυσμού.

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ

Στην Βουλή γινόταν χαμός ,  και ο πρωην καταλληλότερος (κατα τα ΜΜΕ) δεν μπόρεσε να πάει .
Μετα το μπάνιο του και αφού καταβρόχθησε καμμιά δεκαριά μπουγάτσες, το έριξε στις παντσέτες και τις μουστάρδες ,επαθε μπούκωμα τ'αντερο του, και μετα απο έντονους βορβορυγμούς  , την εβγαλε για κανα δύωρο (παρέα με την καλύτερη φίλη του τελευταία) στην λεκάνη του καμπινέ.
Ορκίστηκε να μην ξαναφάει παντσέτα με μπουγάτσα γιατί μάλλον του φέρνει αλλεργία και χάνει και τη Βουλή.
 Την επόμενη φορά  μετα το μπανιο του θα φάει  κάτι που στρώνει το στομάχι.
Μιλάμε για οκτώ πιάτα απο τον  αγαπημένο του πατσαδάκο ,ψιλοκομένο , με μπόλικο ξύδι , μπούκοβο και σκορδοστούμπι. Αλλωστε ο λογαριασμός είναι πληρωμένος απο όλους μας

Το μονο καλό των μετρων

Τελικα επρεπε να ερθει το απεχθες ΔΝΤ στην Ελλάδα για να καθαρίσει λιγο  ο τόπος απο το Μητσοτακέικο.
Μάλλον όμως η Ντόρα πάει για άλλο κόμμα,  και μετά την αποτυχία της θα γυρίσει πίσω στη ΝΔ , θριαμβεύτρια. (Παλιά πετυχημένη συνταγή).

ΒΡΕ ΚΑΝΕΝΑ , ΤΙΠΟΤΑ

Κανενα κανάλι δεν έδειξε τον αγανακτισμένο κόσμο να βρίζει τον Βγενοπουλο , το απογευμα που πηγε στον τόπο της δολοφονίας. Στο MEGA πήγε να βγεί η είδηση και την μαζέψανε άρον άρον.
Φοβερή και αντικειμενική ενημέρωση.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ

1. Είμαι περήφανος που κατέβηκα στην πορεία σήμερα μαζί με τον απλό κοσμάκη και είμαι περήφανος που έφαγα τα χημικά στα μούτρα.
2. Λυπάμαι που κάτι κωλόπαιδα αμαύρωσαν αυτήν την πορεία και έχουμε 3 αθώους νεκρούς. Το μεροκάματό τους βγάζανε, δεν είναι ο εχθρός, ρε τσογλάνια. Όμως πρόκειται για τσογλάνια ή για προβοκάτορες; Μήπως βολεύει κάποιους αυτή η τραγωδία;
3. Οι ματατζήδες μια ζωή ζώα θα είναι. Σε ειρηνική πορεία άρχισαν τα χημικά τους.
4. Αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι. Δε δείχνετε τη μεγαλειώδη πορεία, μόνο την τραγωδία. Αλλά βέβαια, έτσι συμφέρει τα αφεντικά σας τους πολιτικάντηδες. Δείχνετε τα ανεγκέφαλα ζωντόβολα/προβοκάτορες. Πριν τα επεισόδια, τον απλό κόσμο που είχε γεμίσει την Πατησίων όσο έπιανε το μάτι μου, τον δείξατε; Μία μαμά με το μωρό της στο καροτσάκι που είχε έρθει στην πορεία τη δείξατε; Απλούς εργαζόμενους κάθε ηλικίας που άφησαν τα πόστα τους και θυσίασαν το μεροκάματό τους, τους δείξατε; Ότι μας πετούσαν χημικά τα ΜΑΤ από την αρχή σχεδόν της πορείας, κι όμως εμείς συνεχίζαμε, το δείξατε;
5. Φτου σας πολιτικοί. Τσίπα δεν έχετε. Ψεύτες και Κλέφτες. ΓΑΠ,  σε ψήφισα καιμε πουλησες πριν αλεκτωρ λαλήσει τρις. Λυπάμαι που σε πίστεψα ότι θα έφτιαχνες μια καλύτερη Ελλάδα.

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Υστερα απο την τραγικη κατάληξη,  όπου πάλι οι γνωστοι αγνωστοι μισθωτοι και - αν είναι δυνατόν - ακόμα και μικροσυνταξιούχοι πληρώνουν το μαρμαρο, εκτός των άλλων , αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δείξουμε σε όλους του βουλευτές την απέχθεια μας .
Μην αφήσετε κανέναν να κυκλοφορήσει στον δρόμο .
Δείξτε όλη την αηδία και την απέχθεια σας.
Βριστε τους , φτύστε τους , διωξτε τους, απαξιώστε τους.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.    ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ

Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήτανε Έλληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιßύη της Αλεξάνδρειας (γυµνάσιο Αθήνας)

Όταν ο Οδυσσέας γύρισε πίσω στην Ιθάκη, ßρήκε τους είκοσι ανεµιστήρες και την Πηνελόπη να τους δουλεύει στο φουλ (γυµνάσιο Θήßας)

Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν, γιατί οι Θερµοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθµό (γυµνάσιο Αθήνας)


Την Οδύσσεια της έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ιλιάδης. (γυµνάσιο Λαµίας)

Tα Χερουßίµ και τα Σεραßίµ ήταν µικρά αγγελάκια που πετούσαν δεξιά-αριστερά στο πλάι των µεγάλων αγγέλων. Τα Χερουßίµ χερούßιζαν (δεξί πέταγµα) και τα Σεραßίµ σερούßιζαν (αριστερό πέταγµα). Στην ανάγκη υπήρχαν και τα Πτερουßίµ για πέταγµα κατευθείαν στη µέση. (απ'το ίδιο διαγώνισµα Θρησκευτικών, γυµνάσιο Κορίνθου)

Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λιπτον Τι. (γυµνάσιο Αθήνας)

Η σοßιέτα είναι που φοράνε οι Ρωσίδες. Στη Σερßία φοράνε σερβιέτες. (γυµνάσιο Κορίνθου)

Ο πρατήρας είναι λέξη δυσανόητη, δηλ. µε δυο έννοιες.. Μια όταν είναι σε ηφαίστειο και µια όταν δουλεύει σε πρατήριο. (γυµνάσιο Αθήνας)
Ενεργητική φωνή: Κυνηγάω τον λαγό.
Παθητική φωνή: Ο λαγός µε κυνηγάει. (γυµνάσιο Κορίνθου)

Οι ßηταµίνες ßρίσκονται ακριßώς ανάµεσα από τις αλφαµίνες και τις γαµαµίνες.. (γυµνάσιο Θεσσαλονίκης)

Το ακριßώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαßολική Τριάδα, πυρ, συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγµατα του Σατανά. (λύκειο Ξάνθης)

Η µπανάνα στα ελληνικά γράφεται όπως και στα αγγλικά, δηλαδή µε ένα µπα και δύο να. (γυµνάσιο Θεσσαλονίκης)

Τα 6 χαρακτηριστικότερα ζώα του Βόρειου Πόλου είναι 3 αρκούδες και 3 φώκιες. (γυµνάσιο Αθήνας)

Ερώτηση: "Τι γνωρίζετε για τις εικονοµαχίες;"
Απάντηση: "Εικονοµαχίες ήταν οι µάχες που έκαναν οι λαοί για τις εικόνες. Όποιος κέρδιζε τη µάχη κέρδιζε και τις εικόνες". (γυµνάσιο Αθήνας)

"Ο Ε. Λύτης και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Έλληνες ποιητές κατηγορίας νόµπελ". (γυµνάσιο Αργοστολίου)

"Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες". (γραπτό υποψηφίου για την Σχολή Αστυνοµίας)

"Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη, και για το λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες, αλλά Κουστωδίες". (γραπτό υποψηφίου για την Σχολή Αστυνοµίας)

ANATOMIA

Ερευνες 100 περίπου χρόνων στην χαρτογράφηση της ανατομίας του εγκέφαλου και της εγκεφαλικής λειτουργίας έδωσαν τα παρακάτω αποτελέσματα:

ΣΟΦΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Στο διάγγελμα του για την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης ο Γ. Παπανδρέου αναφέρει:

"...Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό. Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά.

Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι..."

Αντιγράφω σχόλιο αναγνώστη της Ναυτεμπορικής επί του διαγγέλματος:

"Κάποιος πρέπει να πληροφορήσει τον Γ. Παπανδρέου ότι και ο Οδυσσέας ήξερε το δρόμο για την Ιθάκη

αλλά  του  πήρε  10 χρόνια  για να φτάσει....

 

μόνος του οι άλλοι πέθαναν στην διαδρομή..................

Ο ΓΑΜΙ.................... ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ

Ήρθαμε να βοηθήσουμε . Σας αγαπάμε γι αυτο και σας γ........ε